21 Şubat 2021. Fenerbahçe, alanında Göztepe ile karşılaşıyor. Korneri kısa kullanmayı tercih eden Fenerbahçe’nin atağında top, ceza yayının 5 metre kadar önüne düşüyor. Topa kimse hareketlenmiyor. Kaptırılan top sonrası Fenerbahçe savunma ve orta alanı, geriye dönemiyor ve golü kalesinde görüyor. Ozan Tufan, 5 metre daha önde dursa o topu kaptırmayacak ve Fenerbahçe atak tazeleyecek. 8 Nisan 2021. Yeni Malatyaspor – Fenerbahçe maçı. Fenerbahçe korner kullanıyor. Malatya savunmasının karşıladığı top ceza yayının 5 metre kadar önüne düşüyor. Fofana, topla 80 metre kadar kat etip, Mustafa’ya asist yapıyor. Fenerbahçe, şampiyonluk yolunda çok kıymetli 2 puan bırakıyor…
Aralarında 3 ay olan bu 2 maçta Fenerbahçe neredeyse birbirinin kopyası 2 gol yiyor. Dizilim yanılgısı, alan paylaşma yanlışı, ferdi yanılgı… Göztepe maçında yenilen gol sonrası fatura Ozan Tufan’a kesilmiş olmali ki 4-5 maç kadar kesik yiyip, kulübede bekliyor. Bugün de seken topa yetişemeyen yeniden Ozan Tufan… Bir grup tıpkı golün kopyasını 3 ay içinde ikinci sefer yiyorsa, bu kime muharrir? Hocaya yazsak birinci golü yiyen Erol Bulut, ikinciyi yiyen Emre Belözoğlu… İki golde de Ozan Tufan’ın yanılgısını görüyoruz. Koca ekipte dönen topları karşılamak tek başına Ozan’a mı ihale ediliyor?.. Bunun üzerine önemli biçimde düşünmek gerek. Erol Hoca’nın göremediği Emre Belözoğlu da görmemiş olacak ki Fenerbahçe, kullandığı kornerler sonrası kalesinde tehlike yaşıyor. Sorun, Ozan Tufan’ın sezgileri ya da geç reaksiyonlarıyla alakalı olabilir mi? Fizikî olarak geç hareketlenmesinden kaynaklı olabilir mi? Ekibin ortasındaki irtibat eksikliğinden olabilir mi? Her biri ya da hepsi olabilir.
Maça Gustavo Ozan – İrfan Can orta alanı ile başlayan sarı lacivertliler, Mert Hakan – Pelkas – Ferdi üçlüsüyle bitirdi. Bu iki başka orta saha kurgusu ve 90 dakika ortasında bence ikinci 45 dakika daha tatminkardı. Zira birinci yarıda topla daha fazla oynayan taraf olmasına karşın Fenerbahçe tempo yapamadı, baskı kuramadı, organize atak geliştiremedi ve topu nitelikli kullanamadı. Yüzde 70’e yakın topla oynama üstünlüğü varken, tıpkı üstünlüğü pas sayılarında kuramadı. Bu da Fenerbahçeli oyuncuların paslaşmak yerine ferdî maharetleri ile kilidi açma çabasından kaynaklıydı. Tahminen ikinci yarıya Osayi Samuel’siz başlamak Emre Belözoğlu’nun daha olgun bir oyun isteğinden kaynaklıydı.
Ancak Emre Belözoğlu’nun bu talebi, skor olarak geri dönmedi. İkinci yarı daha pas oyunu oynayan Fenerbahçe, son dakikalarda net fırsatlar yakalamış olsa da bunların tamamı, gereğinden fazla yarı alanına gömülen Yeni Malatyaspor’un utangaç oyunundan kaynaklıydı.
Emre Belözoğlu, bir şeyleri kökünden değiştirmek, yapı inşa etmek için değil, elden kayıp gitmekte olan bir dönemi kurtarmak gayesiyle geldi. Kimse ondan büyük revizyonlar beklemiyor. Esasen bunu yapması için vakti da yok. Ancak Erol Bulut vaktindeki edilgen oyundan da farklı bir tablo ortaya koyması gerekiyor. Çünkü bu sene elden kayıp gitse bile seneye ne olacağını Emre Belözoğlu’nun ekibe oynattığı futbol belirleyecek. Lakin Emre Belözoğlu, şimdi Erol Bulut’un teknik yöneticilik koltuğundan kalktığına dahi kimseyi ikna edebilmiş değil. Erol Hoca varken ne oluyorsa Emre Hoca varken de o oluyor. Ekip yeniden temposuz, yeniden tıpkı golleri yiyor ve duran top harici gol bulamıyor… Futbol yöneticisi olarak başladığı dönemi mecburen teknik yönetici olarak devam ettiren Emre Belözoğlu, hangi koltukta daha argümanlı şimdilik bilmiyorum fakat idarenin kadro üzerinden yaratmasını umdukları o şok tesirinden zerre eser yok. Kulübede hala Erol Hoca’nın ruhu dolaşıyor…