Ankara’da yaşayan B.E., 2013 tarihinde 2 çocuğunun annesi Ö.Ç.’ye, konutu terk ettiği, bu müddet zarfında hem kendisinin hem de çocuklarının mağdur edildiğini sav ederek, boşanma davası açtı. Kendisine yöneltilen suçlamaları kabul etmeyen Ö.Ç. ise fizikî, duygusal ve ekonomik şiddete maruz kaldığını belirtip, her bir çocuk için aylık 500 lira nafaka ile 10 milyon lira maddi, 20 milyon lira manevi tazminat talebinde bulundu.
Davanın görüldüğü Ankara Batı 3’üncü Aile Mahkemesi, 2014 yılında verdiği kararda, “B.E.’nin eşine şiddet uyguladığını ve vazifelerini ihmal ettiğini, eşin de sık sık müşterek meskeni ve çocukları terk ettiğini” bildirerek kocayı ağır, bayanı ise az kusurlu buldu. Çocukların vekaletini anneye veren hakim, B.E.’nin 9 bin lira maddi, 6 bin lira manevi tazminat ödemesinde karar kıldı.
Özel daire kararı bozdu
B.E.’nin avukatı kararı temyiz edince belge Yargıtay 2’nci Hukuk Dairesi’ne gitti. Daire, Ö.Ç.’nin sık sık konutu terk ettiği ve uzun müddetlerle geri dönmediği, son tartışmada ise eşine, “Senden iğreniyorum, nefret ediyorum. Seni sevmiyorum, istemiyorum” dediğini, bu kelamlar üzerine B.E.’nin de Ö.Ç.’ye şiddet uyguladığı belirtildi. İki tarafın da eşit derecede kusurlu olması gerektiğine kanaat getiren daire, Ankara Batı 3’üncü Aile Mahkemesi’nin kararını metot ve yasaya alışılmamış olduğu gerekçesiyle bozdu. Lakin lokal mahkeme, verdiği kararda direndi.
Yargıtay ikisini de kusurlu buldu
Bunun üzerine belge, Yargıtay Gelen Konseyi’ne gitti. Hukuk Şurası, “Ö.Ç.’nin evlilik hayatı boyunca 30’u aşkın kere konutu terk edip, uzun müddet dönmediği, bu süreçte yeni doğan bebeğini de bırakıp gittiğini” belirtti. B.E.’nin son kavgalarında Ö.Ç.’nin kendisine söylediği kelamların akabinde reaksiyon niteliğini aşar halde eliyle vurduğu söz edildi. Yargıtay Hukuk Dairesi, tarafların eşit kusurlu olduğuna kanaat getirdi ve Yargıtay 2’nci Hukuk Dairesi’nin bozma kararına uyulması gerektiğini, evvelki kararda direnilmesinin adap ve yasaya muhalif olup, direnme kararının bozulması gerektiğine hükmetti.
DHA