CHP Yoksulluk Dayanışma Ofisi Koordinatörü Hacer Foggo, Van’daki Üvercinka Kültür Sanat Merkezi’nde bugün düzenlenen “Askıda Hayatlar” bahisli söyleşi ve imza gününe konuk oldu. Aktifliğe, CHP Van Vilayet Lideri Hakan İlvan, Saadet Partisi Van Vilayet Lideri Özay İlhan, siyasi parti ve sivil toplum kuruluşlarının temsilcileri ile yurttaşlar katıldı.
Söyleşide CHP’nin Aile Takviyeleri Sigortası projesini anlatan ve bayan yoksulluğundan kelam eden Hacer Foggo şunları söyledi:
‘Çalıştığınız halde ayakta kalmanız mümkün değil’
“Bu salonda oturan herkes yoksulluk sonun altında yaşıyor. Yoksulluk sonu 22 bin, açlık sonu 7 bin liraysa ya açlık hududunun altında ya da yoksulluk hududunun altında yaşıyor. Aslında hepimiz fakiriz ve yoksunuz diyebiliriz. Bundan 10 yıl evvel ‘çalışan yoksuluz’ diye bir tartışma, gündem mevzumuz yoktu. Lakin bugün çalıştığımız halde minimum fiyat ile ayakta kalmanız mümkün değildir. Toplumsal garantisiz günlük iş yapıyorsanız, artık açlık hududunun altında yaşıyorsunuz demektir. Aslında yoksulluk dediğimiz şey, bir erişememe halidir.
‘Siyaset fakir mahalleye gidip fotoğraf çektirmek olmamalıdır’
STK ve siyasi parti temsilcileri olarak biraz kendimize dönmemiz gerekir. Beşerler o yokluğu, yoksulluğu yaşarken ne kadar kapılarını çaldık? Bence herkesin kendini sorgulaması gerekir. Siyaset, yalnızca fakir mahalleye gidip, fotoğraf çekip toplumsal medyada paylaşmak olmamalı. Mahallelinin bir isteği üzerine bir belediye lideri ve STK temsilcisi mahallenin bir eksiğini karşılıyorsa, halkı dinleyip bir şeyler yapıyorsa, vatandaş bunu sorguluyorsa o vakit o gerçek siyasetçidir.
Siyasetçinin de değişmesi gerekiyor. Vatandaşlar da daha çok sorgulamalı ki daima bu yoksulluk halinin yazgı olarak devam etmemesi gerekir. Açlık ve yoksulluk o kadar derinleşti ki toplumsal yardımlar olmazsa olmaz. Lakin kâfi mi, oda tartışılır. İkincisi; toplumsal yardımlar hiçbir partinin cebinden çıkmıyor. CHP iktidarda olsaydı CHP’nin cebinden çıkan bir şey olmayacaktı. Toplumsal yardımlar, devletin verdiği, sizin hakkınız olan ve vergilerinizden kesilen şeylerdir.
Yetersiz beslenmenin öğrenme zahmetine de neden olduğunu biliyoruz. Yetişkin olduğunda bunun devam ettiğini ve yapılan araştırmalarda fakir bir hanede büyüyen çocuğun 30 yaşına kadar fakir olarak geldiğinde bir daha o çarktan kurtulma bahtının az olduğu ve ömür uzunluğu o yoksulluğa mahkum olduğunu öğrenmiş oluyoruz.
‘Yoksulluk mirasını çocuklar sırtına almış demektir’
Aile Bakanlığı’nın açıkladığı, Türkiye’de daima yoksulluk oranı yüzde 13,8. Bu daima yoksulluk denilen şey, bir ailenin 5 yıldan daha fazla fakir olmasıdır. Ve bunun kuşaklar uzunluğu, çocuklara miras olarak devem etmesidir. Asıl uğraş edilmesi gereken şey budur. Ekonomik krizden ötürü da 1 milyona yakın öğrenci okulunu bırakıp çalışmaya başlamış durumdadır. O yoksulluk mirasını çocuklar sırtlarına almış demektir.
Eskiden beşerler çalışmak için batıya giderdi ve memleketlerine dönüp rahat bir hayat sürerlerdi, ancak şimdilerde her yerde yoksulluk olduğu için ‘köyüme gideyim, daha yeterli geçinirim’ durumu ortadan kalmıştır. O yüzden bu yoksulluk dediğimiz şey budur, zira hepimizin artık bir gelecek telaşımız var. Garantisiz, yalnız ve çaresiz hissediyoruz.
Temel sıkıntı şu; bir avuç zenginin gitgide bu yoksulluk üzerinden zenginleşmesi değil, o paylaşılan kaynağın eşit biçimde dağıtılması sorunu var. Temel sorun bu. Toplumsal devlet dediğimiz şey de budur. Öncelikle kendi vatandaşını, kendi yurttaşını, kendi öğrencisini düşünen devlet. Amacımız, insanların onurlu bir formda ayakta durup geçimini sağlaması lakin şuradan baktığımızda Türkiye’de nerdeyse yüzde 80 beşerler yoksulluk hududunun altında yaşıyor. Bu gerçekliği göz önünde bulundurmamız gerekir.
‘Sivil Toplum Bakanlığı kurulabilir’
Sivil toplum sıkıntısına gelince de bence Türkiye’de yapılmayan şey; çok âlâ çalışan sivil toplum örgütleri var. Bayan, çocuk, iklim krizi ve etraf ile ilgili çalışma yapanlar var ancak maalesef kamu kurumları bence gereğince sivil toplum örgütlerini dinlemiyor. Ve birlikte çalışmaya beceremiyorlar. Aşikâr periyotlarda toplantıya çağırıyorlar. Atıyorum, ‘3 Aralık Dünya Engelliler Günü çağıralım sivil toplum örgütlerini, görüş alalım, bildiri yayınlayalım ve 4 Aralık’ta unutalım’. Bu türlü olduğu vakit, sivil toplum örgütlerini uygulamanın içerisine alınması gerekir. Yoksa muvaffakiyete ulaşmak da sıkıntı. Önümüzdeki devir bir Sivil Toplum Bakanlığı kurulabilir.”
