Pandemi devrinde takviye almadan hayat çabası veren müzisyenler denetimli normalleşmeyle bir arada yerlerine tekrar dönemedi.
Desteklerin yetersiz geldiğini söz eden müzisyenler yerlerinin açılmasını istedi. Müzisyen Umut Kızıllar, “Biz çocuklarımıza oyuncak olarak silah vermeyiz. Ben çocuğumu kemanla yetiştirmek isterken 1 buçuk yıldan beri bu türlü bir ortamda konutuma para getiremiyorsam bu çocuğa nasıl örnek olabilirsin ki” diyerek sitem etti.
Kültür ve Turizm Bakanlığı tarafından koronavirüs salgını periyodunda çalışamayan müzisyenlere yapılacak 3 bin liralık dayanak sanatkarları memnun etmedi. Yardım değil, yerlerinin açılmasını isteyen müzisyenler, ANKA Haber Ajansı’na konuştu.
‘Sanatçıları toplumsal garantiye kavuştursunlar’
Bas gitar çalan Fatih Veli Ölmez, en büyük külfetlerinin kayıt dışı çalıştırılmak olduğunu söz etti. Ölmez, şunları söyledi:
“Pandemi bizim yıllardır kanser olan hücrelerimize metastaz yaptırdı. Bizim emeklerimiz yok kararında. 40 yıldır müzisyenlik yapıyorum sigortalı fiyatım 67 gün. Arkadaşlarım sigortalı çalışıyor olsalardı kısa periyot fiyatı alacaklardı.
60 yıldır hiçbir iktidar sahne sanatkarlarını var olarak kabul etmedi. Daima yok saydılar. Hiçbir yasal düzenleme yapılmadı. Bu yasakların tek sebebi insanlara toplumsal bir hayat biçimi enjekte ediliyor. Muktedirlerden tek bir şey istiyorum. Sanatkarları toplumsal garantiye kavuştursunlar. Bizim ölümlerimizi kullanıp magazin gereci yapmasınlar.”
Genç sanatkarların örgütlü olması gerektiğini belirten Ölmez, “Örgütlü olmadan sesini çıkarmanın hiçbir yolu yok. Sanatçı örgütlenmeleri zayıf, gençler buna daha çok sahip çıksınlar” diye konuştu.
‘Vefat eden babamın maaşıyla geçiniyorum’
Solistlik yaparak geçimini sağlayan Tuğcan Ozan pandemi periyodunda babasından kalan maaşla geçindiğini söylerken gözyaşlarını tutamadı. Tuğcan Ozan, koronadan vefat eden ve intihar eden müzisyen arkadaşlarıyla birlikte sahnede olmayı istediğini söyledi.
‘Sırtımızı yasalayacak bir yerimiz yok’
Sanatçıları temsil eden milletvekilleri sayısının mecliste bir elin parmaklarını geçmediğini söyleyen 37 yaşındaki İnanç Kanarya, ise şunları söyledi:
“21 yıldır etkin müzisyenlik yapıyorum. Pandemi devrinde takviye aldık. Aldığımız birinci takviye Mansur Yavaş tarafından oldu. Kültür Bakanlığı takviye vereceğini açıkladı. Fakat bu neye kâfi. Meskenimiz kira çocuğum var anaokuluna gidiyor. Mutfak masraflarım var. Sırtınızı bir yere yaslamanız gerekiyor. Vaktinde şey derlerdi ‘Memur olun sırtınızı devlete yaslayın’ Bizim sırtımızı yaslayacak bir yerimiz maalesef yok. Sanatkarların da mecliste bulunması gerekiyor. Halktan insanların meclisin içinde olması gerekiyor.”
‘Bir baba meskenine ekmek götürmezse intihar etmez mi?’
Başkent Müzisyenler Kültür ve Sanat Derneği Lideri Serkan Matoğlu pandemi devrinde üvey evlat muamelesi gördüklerini belirterek şöyle konuştu:
“Yaklaşık 36 yıldan beri kanun çalmaya çalışıyorum. 7 yaşında kanunla tanıştım. Ceddimden gelen müzisyenlik var. 10 ay sonra takviye almaya başladık. 10 ay üvey evlat muamelesi gördük bu ülkede. Hükümet bir takviye kredisi sağladı. Onu da ödeyemiyoruz ki çalışmıyoruz. 460 günden beri bir baba meskenine ekmek getiremezse intihar etmez mi? Müzisyenler duygusal insanlardır. Kendi çaldıkları melodilerde ağlayan insanlardır. Genç müzisyenlere tavsiyem müzisyenlik yapmayın diyeceğim lakin biz 8 yaşında başlıyoruz mecbur… Gebe olan anne karnında 7 aylık olduğu vakit meskende melodi çaldığın vakit kıpırdanma oluyor.”
‘Sektörümüzü açın: Çocuğumu silahla değil, kamanla yetiştirmek istiyorum’
Çocuklarına oyuncak olarak silah değil enstrümanlarını verdiklerini söyleyen müzisyen Umut Kızıllar ise şunları söyledi:
“Oğlum 8 yaşında ben oğluma oyuncak bir keman aldım. Biz çocuklarımıza oyuncak olarak silah vermeyiz. Baba, cet meskende ne çalıyorsa onu verirsin çocuk konutta onunla oynar. Ben çocuğumu kemanla yetiştirmek isterken 1 buçuk yıldan beri bu türlü bir ortamda para kazanamıyorsam meskenime para getiremiyorsam bu çocuğa nasıl örnek olabilirsin ki. İçimden çocuğuma ders vermek içimden gelmiyor. Neden? Ben açım ya. Biz iş istiyoruz. Bölümümüzü açın. Devlet büyüklerimden rica ediyorum. İş alanımızı açsınlar saatimizi yükseltsinler. Biz oradan aslında ekmeğimizi kazanıyoruz.”
ANKA