CHP Genel Lideri Kemal Kılıçdaroğlu, KRT TV’de katıldığı programda gazetecilerin sorularını yanıtladı. “HDP kapatılmalı” tartışmalarına ait konuşan Kılıçdaroğlu, “HDP 6.5 milyon oy aldı. Siz HDP’yi kapatarak, 6.5 milyon insanı cezalandıracaksanız, bunun ismi demokrasi değil” dedi. Kılıçdaroğlu şöyle devam etti:
“Siyasi partiler demokrasinin vazgeçilmez unsunları ise, Anayasa bu türlü tanımlıyorsa, hukuksal kişilik cürüm işlemez, içindeki beşerler kabahat işlerler. Varsa onunla ilgili bir şey, davalar açıyorsunuz esasen, mahpusa atıyorsunuz, kayyumlar atıyorsunuz zati. Haklı mısınız, haksız mısınız, o da aşikâr değil zira netleşmiş bir yargı kararı yok. HDP üzerine harikulâde bir baskı uygulanıyor.
Gördüğüm tablo şu; iktidar kendisine oy vermeyen bütün Kürtleri cezalandırmak istiyor. ‘Siz nasıl bana değil de diğer bir partiye oy verirsiniz’ biçimiyle cezalandırmak istiyor.
Muhafazakar Kürtler de buna karşılar. ‘Siz bir partiyi neden kapatıyorsunuz, Kürtleri neden cezalandırmak istiyorsunuz? Biz de bu ülkenin asli unsurlarıyız, biz de bu ülkede yaşıyoruz, Ankara’da, Diyarbakır’da, Rize’de, Trabzon’da her yerde biz de varız. Bizler de Kurtuluş Savaşı’nı birlikte verdik, Çanakkale’de de biz varız, Gaziantep’te de, Kahramanmaraş’ta da bizler varız’ diyerek haklı olarak reaksiyon gösteriyorlar.
Samimi inancım şu; Bahçeli katiyetle HDP’nin kapatılmasını istiyor lakin gelen bilgiler Ak Parti’nin bu kadar sert çıkışın gerçek olmadığını düşünüyor. Biz parti kapatarak ne elde ettik bugüne kadar? Parti kapatarak Türkiye’yi daha çağdaş bir demokrasiyle mi buluşturduk?
İnsanlar fikirlerini tabir edecek ve o parti oy alamıyorsa resen yok olup gidecek. Siyasi parti tarihimizde yüzlerce parti kurulmuş, yüzlercesi de muhakkak vakit dilimi içerisinde yok olup gitmiştir. HDP de şayet vazifesini yapmazsa, başarılı olmazsa bir süre sonra yok olacaktır.”
Kılıçdaroğlu şöyle devam etti:
Eskiden televizyonlarda sanatkarlar çıkardı, siyasi parti önderlerini eleştirirlerdi, gülümserdik, espriler yapılırdı. Gülmeyi unutan bir topluma dönüştük. Siyasi parti başkanları mizah yoluyla eleştirilmesi asla kabul etmiyorlar. Karamsar ve tansiyona dayalı bir tablo içerisinde beşerler gülmeyi unutunca önlerinde şiddet kaldı.
Eskiden Tansu hanımın, Süleyman beyin skeçleri yapılırdı, herkes gülerdi. Onlar da kendilerinin espri konusu olmasından alınmazlardı. Konutta insanların gülebileceği ortam, program olurdu. Artık bunların tamamı yasaklandı.
Evde karamsar hava, sokakta karamsar hava, siyasette karamsar hava, asarım keserim diye başlıyor, yok ederim diye başlıyor, kapatırım diye başlıyor, niçin konuşuyorsunuz diye başlıyor. Tweet attığınız vakit polis parekete geçiyor, gözaltına alınıyor, yakalanıyor, mahpusa atılıyor, uzun müddet kalıyor. Canları istediği vakit talimat veriliyor, savcılar aylarca hatta yıllarca iddianame hazırlamıyor. Türkiye’nin bu tablodan çıkması lazım. Çıkarsak bundan en çok bayanlar yararlanacak.
Kılıçdaroğlu’nun satırbaşları şöyle oldu:
Damat nerede diye toplum soruyor. Bunu espri ile sormaya başladık, damat dava açtı. Espriden anlamayan bir kişinin devleti yada aşikâr bir yeri yönetme bahtı yoktur. O at gözlüğü takmış üzere muhakkak bir noktaya bakar ve o çerçevede hareket eder. Meğer çok geniş bir toplumsal alan var, o alan içerisinde Türkiye var. Bütün bunlara baktığınız vakit göremiyorsanız, espriden de, nükteden de anlamazsınız, hayattan da zevk almazsınız. Doğrularınız var, diğerlerinin doğruları olamaz ve herkes sizin doğrularınızı kabul etmek zorunda, onun dışına çıkamaz diye düşünürseniz toplumu dar bir çerçeveye koymuş olursunuz.
İfade özgürlüğü
Erdoğan’ın belirli bir mevzuyu derinlemesine düşünüp tahlil ettiğine inanmıyorum. Bugüne kadar hiç inanmadım. Erdoğan malum prompterdan konuşuyor, önüne konan metni okur, içeriğine bakmaz. İnsan Hakları Hareket Planı aslında daha evvel Avrupa Birliği’nin çalışma yapılmasını istediği, ödeneğini ayırdığı, Erdoğan’ın önüne konulan ve çıkıp okuduğu bir çalışma. İçeriğine baktığınız vakit Erdoğan okuduğu metne katılıyor mu? Hayır katılmıyor. Zira uygulamaları var. Twitter yahut toplumsal medya üzerinden insanların Cumhurbaşkanına hakaretten tutuklanması, mahpusa atılması, cezalandırılması üzere pek çok uygulama var. İnsan hakları diyorsunuz, niyet özgürlüğünü sınırlıyorsunuz, medya üzerinde baskı kuruyorsunuz, gazeteciler işsiz, bayan cinayetleri var. Bununla ilgili hükümetin aldığı rastgele bir tedbir yok. Kaldı ki, bayanlar bizim ülkemizde önemli bir örgütlenme süreci başlattılar. Türkiye’de 306 bayan örgütü var. Ben online bir görüşme yaptım bu örgütlerle, taleplerini aldım, değerlendireceğiz. Erdoğan bu 306 bayan örgütü ile bir görüşme yapsa, bayanlar kanılarını aktarabilseler keşke.
Üniversite mezunu bir bayan vardı, iki çocuğu var, paklık işine gidiyor, boyun fıtığı var, merdivenleri temizlemek için diz çöküyor, ayaklarında sorun var ve çalışmak zorunda. Zira çalışmasa, eşi işsiz olduğu için çocukları aç kalacak. Bu bayanın sıkıntılarını iktidar biliyor mu sanki? Sorumlu olan bu tabloyu biliyor mu?
İnsan Hakları Aksiyon Planı
Cumhurbaşkanına hakaret diye açılan davaların tamamından vazgeçilmesi lazım. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi kararlarının derhal uygulamaya konması lazım. Selahattin Demirtaş’ın, Osman Kavala’nın derhal hür bırakılması lazım. Anayasa Mahkemesi kararlarını uygulamayan yargıçların derhal vazifelerinden alınmaları lazım. Bunlar yargıç değil. Bunlar, siyasi otoritenin talimatını yerine getirdiler. Erdoğan samimiyse, bu yargıçları yargının büsbütün dışına çıkarması lazım. Bu davranışları yaparsa, biz de samimi adımlar atıldığını düşünebiliriz.
“Bahçeli, Erdoğan’ı bir manada teslim almış durumda”
Bahçeli, Erdoğan’ı bir manada teslim almış durumda. Erdoğan kendi koltuğundan korkuyor. Koltuğunu korumak için de dayandığı tek kişi sayın Bahçeli.
Bahçeli’nin Anayasa Mahkemesi kapatılsın demesi, Erdoğan’ın da bu hususta hiçbir yorum yapmaması farklı. Neden Anayasa Mahkemesi kapatılsın? Erdoğan’ın ‘Bu asla kelam konusu olamaz’ demesi lazım. Partilerinin yetkili konseyleri yada sözcülerinden de bu türlü bir açıklama gelmedi.
Bahçeli’nin Osman Kavala, Selahattin Demirtaş ile ilgili çok sert telaffuzları, ‘Bunlar içeride kalmalı’ üzere açıklamaları da var. AİHM kararlarının uygulanamayacağı görüşü ve Anayasa Mahkemesi kararının eleştirisini Anayasa Mahkemesinin kapatılması görüşüne kadar götürdü Bahçeli’yi.
Cumhur İttifakı aslında bir niyet ittifakı değil. Bir koltuğun korunmasına yönelik bir ortaya gelen bir ittifak. Erdoğan’ın koltuğu korunmalı ve Erdoğan burada kalmadı. Cumhur İttifakı’nın ve Başkanlık Sistemi’nin güçlendirilmesini istiyor Bahçeli. Söylemlerinde farklılıklar olmakla birlikte, olay bir koltuğun korunması olayıdır.
Seçim barajı
Sayın Orhan Uğuroğlu bir yazısında aldığı bilgiyi paylaştı; Erdoğan’ın yüzde 10 seçim barajından vazgeçmeyeceği, MHP’nin bu talebine sıcak bakmadığını yazdı.
Sayın Bahçeli ne kadar bastırır, Erdoğan’ı ne kadar ikna edebilir bilmiyorum lakin dar bölgenin MHP’nin aleyhine olacağını MHP de biliyor.
Seçim yasasında değişiklik yapılacağı kanısında değilim; Erdoğan varolan sistemle seçime gidecektir. Bizim görüşümüze nazaran; biz seçim barajının makul bir seviyeye indirilmesini isteriz. Hatta, yüzde 1 oy alan partinin Genel Liderinin da Meclise gelmesini isteriz. Seçmenin yüzde 1’inin oyunu alan Genel Liderin parlamentoya gelip, kendine oy vermiş insanların sıkıntılarını dillendirmesi, tahlilleri üretmesi parlamentoya kıymet katar.
Erdoğan darbe hukukuna sığınmış durumda, o darbe hukukunun getirdiği seçim yasasını motamot uygulayacaktır üzere bir niyetim var.
Yeni partiler
Hem demokrasiden kelam edip, hem de yeni partiler ortaya çıktığında onlara karşı durmak samimi olmadığınızı gösterir. Bir insan bir partinin içinde beklediğini bulamıyorsa ayrılır, kendi partisini kurar, sorun yok. Bizden de ayrılıp parti kuran arkadaşlar var, Uygun Parti’den de ayrılıp parti kuran arkadaşlar var. Kurabilirler. Fakat tabi ülkenin geleceği konusunda sorumluluk hisseden herkesin oturup düşünmesi gerekiyor. Parti kurmanın büsbütün dışında, sade vatandaş yada siyasetçi olarak oturup düşünmesi gerekiyor. Beşerler nefes alamaz durumda, gazeteciler yazamaz – haber yapamaz durumda. Türkiye’nin demokratikleşmeye gereksinimi var. Bu demokratikleşme sürecinin mahallî idarelerle atılan adımları var. Bu adımların güçlü olarak 2023’te yapılacak ikinci adımı var. Türkiye’nin ayrışmaya değil, bölünmeye değil, güçbirliğine muhtaçlığı var.
Saray tarafından şöyle bir stratejinin izlendiğini biliyorum: Evvel CHP’nin içini bir karıştıralım, olmadı. CHP’yi bölebilir miyiz, istediklerini ne ölçüde gerçekleştirdiler bilemiyorum. Uygun Parti ile HDP’yi yanyana getirip sıkıntı durumda bırakmak, parlamentoda zorlamak, algıyı tabana vermek ve Millet İttifakı’ndan çatlamaya yol açmak için uğraşıyorlar. Saadet Partisi’ni Millet İttifakı’ndan koparabilir miyiz diye bir arayışa girdiler.
Gördüğümüz tablo şu; Cumhur İttifakı, Millet İttifakı ile oynamaya çalışıyor. Devletin içindeki bütün kurumları harekete geçirmiş vaziyette. Gerek mali açıdan, gerek başka açılardan her türlü dayanak veriliyor. Burayı biz nasıl dağıtabiliriz, nasıl bölebiliriz, nasıl arbede eder hale getirebiliriz diye çalışma yapıyorlar.
Vatandaş o kadar şuurlu ki, vatandaş demokrasiye o kadar susamış ki, ne yaparlarsa yapsınlar sandığa gidip bunları göndereceğiz diyorlar. Bu bizim tarihimizde bir birinci. Tahminen dünya tarihinde de bir birinci. Bilhassa gençlerimiz 2023’te sandığa gidecekler, bu ülkeye gerçek manada oylarıyla demokrasiyi getirecekler. Z jenerasyonu dediğimiz gençler Türkiye’nin geleceği açısından en kritik hamleyi yapmış olacaklar 2023’te.
Tabanda ittifak
Bizim Millet İttifakı dediğimiz 4 partimiz var; Demokrat Parti, Saadet Partisi, Uygun Parti ve biz CHP. Seçim periyodunda oldu. Mahallî idarelerde bu türlü bir ittifak olmadı fakat vatandaşın tabanda ittifakı oldu. Yeni partiler kuruldu, Gelecek Partisi sayın Ahmet Davutoğlu’nun kurduğu, Deva Partisi sayın Ali Babacan’ın kurduğu. Biz demokrasiyi istiyoruz lakin demokrasinin iskeleti ne olacak? Bunu ‘güçlendirilmiş parlamenter sistem’ olarak dillendiriyoruz. Aşağı üst bugün ittifakın içinde olmayan, Deva ve Gelecek Partileri de diyorlar ki, evet güçlendirilmiş parlamenter sistem olmalı, Cumhurbaşkanı tarafsız olmalı, Başbakan olmalı, Bakanlar parlamentodan seçilmeli, Bakanlar hesap verebilmeli, yargı bağımsız olmalı, bir partinin Genel Lideri mahkemeye hakim tayin etmemeli, gazeteciler üzerinde baskı olmamalı, fikir özgürlüğü olmalı, hapishaneler fikir suçlularıyla dolu olmamalı, din ve vicdan özgürlüğü olmalı, beşerler inançları hasebiyle mahpuslara atılıp ötekileştirilmemeli, farklı kimlikler bizim zenginliğimiz olarak kabul edilmeli, herkes eşit haklara sahip olmalı diyorlar.
Bu çalışmayı biz yapıyoruz, Uygun Parti, Gelecek Partisi, Deva Partisi, Saadet Partisi, Demokrat Parti yapıyor. Evvel her partinin kendi içinde çalışma yapması lazım haklı olarak. Genel Lider seviyesinde değil de, Genel Lider Yardımcısı seviyesinde arkadaşlar görüşüyorlar. Evvel prensipler üzerinde mutabakatımız lazım. Bu unsurlar netleştikten sonra da oturulur bir metin hazırlanır, ‘Evet biz bu unsurlara uyuyoruz’ derler.
Vatandaş şunu görecek; biz Millet İttifakı olarak bir ortaya geldik, millete neyi vaadediyoruz… Bir de takvim vermemiz lazım. Samimi bir halde takvim vereceğiz ve şu müddet içerisinde Türkiye’yi gerçek manada bölgenin yıldızı yapacağız, demokrasiyi getireceğiz diyeceğiz. Nasıl Mustafa Kemal Atatürk Ulusal Kurtuluş Savaşı’nı verdiğinde bütün mazlum milletlere örnek olduysa, demokrasi konusunda da biz örnek olacağız. Otoriter rejime son verdik, ülkemize demokrasiyi getirdik diyeceğiz. Düşünebiliyor musunuz, çok farklı siyasi görüşü olan bir çok parti bir ortaya gelip demokrasi konusunda uzlaşıyoruz. Başımdaki niyet bu, bunu paylaşıyorum siyasi parti önderleri ile. Onlar da aşağı üst tıpkı görüşteler. Vaktimiz var. İki ayağı bir pabuca sıkıştırmak üzere bir niyetimiz yok. Daha sağlıklı, daha sakin, daha samimi oturup konuşmamız lazım. Millet İttifakı’nı oluşturan siyasi partilerin topluma karşı sorumlulukları var. Biz bir parti uğraşından, partinin kazanmasından çok demokrasinin kazanmasını istiyoruz. Demokrasiyi getirdikten sonra zati hepimiz güçlü olacağız.
“Olay bir CHP olayı değil, olay bir Türkiye olayıdır”
Demokrasiden ne anlıyoruz? Daima gelişen kavram olmakla birlikte, yargı bağımsızlığını anlıyoruz, fikir özgürlüğünü anlıyoruz, din ve vicdan özgürlüğünü anlıyoruz, özel hayatın kapalılığını anlıyoruz. Bütün bunlara baktığımız vakit, demokrasisi gelişmiş bütün ülkelerdeki standartları kendi ülkemize getirmek istiyoruz. Ortak paydayı oluşturduktan sonra onun üzerinde siyaset yaparız. Görüş ayrılıkları olur, beşerler birbirlerini eleştirirler, bunların hepsi olur. Ben bu sorumluluğu hissederek siyaset yapıyorum. Olay bir CHP olayı değil, olay bir Türkiye olayıdır. Partimizin tabanı, Milletvekillerimiz bu gerçeği çok düzgün biliyorlar. En küçük ilçemizden en büyük vilayetimize kadar örgütlerimiz bu türlü çalışıyor. Onlar benim ne yapmak istediğimi çok yeterli biliyorlar. Ben bu ülkeye demokrasiyi getireceğim. Bu ülkeye demokrasi gelecek. Bu ülkede bayan – erkek eşitliği olacak. Bu ülkede hiçbir çocuk yatağa aç girmeyecek. Bu ülkede vatandaşa hakça davranacak. Bir siyasi parti önderini eleştirdi diye insan mahpusa atılır mı Allah aşkına? Sabahın 6’sında 50 tane polisle kapıyı kırıp içeri mi girilir? Öğrenciler ‘Bu rektörü istemiyoruz’ dediklerinde gözaltına alınıp çıplak aramadan geçirilir mi? Anlatmakta bile zorlanıyorum. Bunlar olmamalı. Bunların olduğu bir Türkiye’de biz kalkıp parti hengamesi içerisine girersek büyük yanlış yapmış oluruz. Dikta heveslilerinin bir manada emeline ulaşmalarına yol vermiş oluruz. Bu türlü bir tabloyu asla kabul etmiyoruz. Ne olursa olsun Türkiye’ye demokrasiyi kesinlikle getireceğiz. Emin olun, demokrasiyi getirdiğimiz andan itibaren de hepimiz rahatlayacağız, güleceğiz, sokaklarla caddelerde gezeceğiz, konuşacağız, espriler yapacağız, fıkralar anlatacağız, eleştireceğiz.
13. yüzyıldaki Anadolu aydınlanmasına bakın, geldiğimiz günün Türkiye’sine bakın. Olacak şey değil, akıl alacak şey değil ancak çözeceğiz.
Ekonomik kriz
Demokrasiyi istememizin temel nedeni ne? Herkesin can ve mal güvenliğinin olması. Benim mal ve can güvenliğim olacak, haksızlığa uğradığımda mahkemeye başvuracağım ve hakkımı almış olacağım. Fikirse, fikrimi rahatlıkla söz edeceğim. Benim haklarım korunacak. Anayasal garantim olacak. Sanayiciyim, yatırım yapacağım. Esnafım, dükkanımı açacağım. Vergimi ödeyeceğim. Bütün bu kurallar Anayasa ile belirlenir. Hasebiyle herkesin can ve mal güvenliği sağlanmış olur.
Peki, bugünün Türkiyesinde herkesin can ve mal güvenliği var mı? Hayır. Hiç kimsenin can ve mal güvenliği yok Türkiye’de.
Bir toplantı yapıyorsunuz, bir tane bâtın şahit ‘Burada Türkiye’yi yıkmak, hükümeti devirmek için toplantı yaptılar’ diye açıklama yaptığı andan itibaren, şayet o açıklamayı savcı da ciddiye alıyorsa gidip basıyorlar, insanları alıyorlar mahpusa atıyorlar. Bu türlü bir ortamda endüstrici yatırım yapar mı, yapmaz. Yabancı sermaye gelip yatırım yapar mı, yapmaz. Beşerler kazandıkları parayı kendi bankalarında fiyatlar mı, hayır, yurt dışına götürüyorlar. Yurt dışına parayı götürenlerin en büyük kısmı da 5’li çete. Türkiye’de kazandıkları parayı götürdüler. Gidin İngiltere’de aldıkları lüks villalar, şatolar biliniyor. Ben de biliyorum, Erdoğan da biliyor. Lakin siz bunlara oluk oluk para akıtıyorsunuz.
Demokraside benim şu soruyu sorma hakkım var; arkadaş ben vergi ödüyorum. Musluğu açınca vergi ödüyorum, dolmuşa binince vergi ödüyorum. Bu paralar nereye gitti? Neden ulusal gelirde önemli bir düşüş oldu? Neden Türkiye Cumhuriyeti devleti Londra’daki bir avuç tefeciye çalışır hale geldi? Neden dünyanın faizini ödüyoruz? Üstelik faizi ben ödüyorum, vatandaş ödüyor. O pazar artıklarından toplayıp akşam konutuna götürüp yemek yapacak bayan çocuğuna ayakkabı alırken vergi ödüyor. Bu verginin nerelere harcandığını hangi ortamda rahatlıkla sorabilir? Demokrasi olunca. Demokrasi olmazsa soramaz. O nedenle iktisat berbata gidiyor. Kimse soru soramıyor.
Biz bazen eleştiriyoruz, 128 milyar dolar hadisesini. Merkez Bankası’nın kime sattığını, hangi kurdan sattığını bilmediğimiz 128 milyar dolar var. Kime gitti bu para? Kimse bilmiyor. Ben de bilmiyorum, parlamentoda misyon yapan Milletvekilleri de bilmiyor. Benim bunu bilme hakkım yok mu? Ben bu ülkenin vatandaşı değil miyim? Vergi ödemiyor muyum? Kimilerine nazaran çok daha fazla vergi ödüyorum. Demokrasinin çıkış kaynağı nedir; ödediğim vergileri nerelere harcadın sorusudur. Bunu sormak Türkiye’de cürüm oldu. Bu sorunun sorulması lazım.
Bütçe geliyor. Bütçe büsbütün bir siyasi tercihtir. Halktan yana bir bütçe var mı, yok. Bütçe görüşülürken vatandaşa anlatılıyor mu? Bunlar da yok.
Can ve mal güvenliğinin olmadığı bir yerde iktisat büyümez. Dünyada da böyledir; otoriter rejimlerin hiçbiri büyümemiştir. Demokrasinin olduğu ülkelerde süratli büyüme olmuştur. Nerelerde demokrasi varsa, iktisat süratle büyük, beşerler yatırım yaparlar, gelecek kaygısı taşımazlar.
DOKUNULMAZLIK
Siyaset mühendisliği yapıyorlar, kendilerine nazaran. ‘Acaba bu türlü yaparsak bunlar arbede ederler mi, münasebetiyle biz Düzgün Parti’yi yanımıza alıp CHP’yi öbür tarafa itebilir miyiz’ diye deneme yapıyorlar. Hayır, hengame etmeyiz.
İyi Parti de demokrasi istiyor, biz de istiyoruz.
Onlar da güçlendirilmiş parlamenter sistemi istiyor, biz de istiyoruz.
Elbette farklı görüşlerimiz var. Onlar başka parti, biz başka partiyiz. HDP farklı parti, Demokrat Parti başka parti, Ak Parti başka parti. Her partinin başka görüşü var. Biz demokrasiyi her şartta savunmak zorundayız zira bu vazgeçilmez bir husus, bir alan.
Dokunulmazlıklar kalkabilir mi? Elbette kalkabilir. Bir HDP Milletvekili’nin dokunulmazlığı kalktı, üstelik parlamentodan oy birliği ile kalktı. Üstelik kimse ‘neden kaldırdınız’ diye sormadı.
Getirilmek istenen dokunulmazlıklar ise, bir siyaset mühendisliği üzerine getirilmek isteniyor. Sanki Düzgün Parti ile CHP’nin ortasını bozup ayrıştırabilir miyiz, arbede ettirebilir miyiz diye… Bunlar hakikat değil.
Yargı bağımsızlığının olduğu yerde dokunulmazlıklar kalkabilir. Sahiden sağlıklı, dengeli, hukukun üstünlüğüne ve vicdani kanaate nazaran bir karar verilirse mahkemede, bu türlü bir yargı tertibi olursa dokunulmazlığı kaldırırsınız. Onun dışında gerçek değil.
Siz bir partinin genel lideri olarak mahkemeye hakim tayin etmişsiniz, ona nazaran de bir Yargıçlar Savcılar Heyeti oluşturmuşsunuz. Anayasa Mahkemesi kararını uygulamayan hakimi ödüllendiriyorsunuz, yeri geldiğinde daha üst bir vazifeye, Yargıtay’a tayin ediyorsunuz. İstediğiniz kişiyi tutuklatıp mahpusa attırabiliyorsunuz bir talimatla. “Dokunulmazlığı kaldıralım, zati bizim hakimin önüne gidecek, hakim de Saray’a bakıyor, atın bunu içeri deriz, mahpusa atarlar”…
Böyle bir ortamda şayet siz dokunulmazlığın kaldırılmasına evet derseniz, demokrasiye ihanet etmiş olursunuz.
Demokrasi yalnızca benim için mi, hayır, hepimiz için.
Bir haksızlık var mı bu süreçte, evet var.
Onların anlayacağı biçimde sorayım, haksızlık karşısında susan dilsiz şeytan mı, evet dilsiz şeytan.
Ben haksızlığa karşı çıkıyor muyum, evet karşı çıkıyorum.
Ak Parti’nin Büyükşehir Belediye Liderleri istifaya zorlandığında kim karşı çıktı, biz karşı çıktık. Halkın oyuyla seçilen, milletin oyuyla seçilen Belediye Liderini tehditle, zorla istifa ettirdiler; Melih Gökçek de dahil. İstifa ettirtemezsiniz, vatandaş seçti getirdi.
Varsa bir kabahati, devletin kurumları var. Cumhurbaşkanlığı’na bağlı kurumlar var, gönderirsiniz, varsa bir hatası vazifeden alınır. Lakin tehditle, şantajla ‘görevi bırak, yoksa ben sana gösteririm’ diyerek aba altından sopa gösterirseniz, demokrasi ismine ben ona sahip çıkarım, sahip çıktım.
Kayyum atamaları yanlıştır. Belediye Meclisi var, otururlar bir öteki kişiyi seçerler. Yargı kararı olmadan bir kişiyi hatalı ilan etmek asla yanlışsız değil.
Hem demokrasiyi savunacaksınız, hem bu türlü bir yargı sisteminde bunları alacaksınız, mahpusa atılmalarına el kaldıracaksınız. Bu demokrasiyi savunmak değildir.
Milli irade dediğimiz bir kavram var. Vatandaş oy kullandı, bunları seçti. 6 yıl evvelki bir olay… Birçok vakit dokunulmazlığı da yoktu. Pekala kardeşim bu savcılar, bu yargıçlar neredeydi? Seçilip gelirken YSK bunların mazbatalarını onayladı, geldiler. Şayet sen vazifeden alacaksan, 6 yıl evvel iddianameyi yazıp siyaset mühendisliği münasebetiyle bugün getirip davayı açan kişiyi vazifeden alacaksın. Ben yapılan işin yanlışsız olmadığını, siyaset mühendisliğinin demokrasiye ve ulusal iradeye darbe olduğunu düşünüyorum.
Sadece ben değil, emin olun Ak Parti içerisinde de bu türlü düşünen çok sayıda Milletvekili var.
Anayasa diyor ki, bu hususta küme kararı alınamaz, Milletvekili vicdani kanaatine nazaran el kaldırıp indirsin. Erdoğan çıkıp diyor ki, dokunulmazlık belgelerini getireceğiz, eller kalkıp inecek, dokunulmazlıklar kalkacak. Ne demek bu, ben Anayasayı tanımıyorum demek. Öbür ne demek? Ak Parti’nin Milletvekilleri milletin vekilleri değil, benim vekillerim. MHP de bana bağlı, hangi talimatı verirsem MHP ile Ak Partili Milletvekilleri ellerini kaldırıp indirecekler. Neden? Bunlarda akıl yürütme kapasitesi yok demek ki. Bu Milletvekillerinde aklıyla düşünmek, vicdanıyla düşünmek, hukuka nazaran düşünmek yok, benim talimatlarımı dinlerler, diye düşünüyorlar sanırım.
Bu parlamentoya hakarettir, parlamentoya inançsızlıktır.
Dosyalar alınır, kurullarda tartışılır, Milletvekilleri araştırır, oturur vicdani kanaatine nazaran karar verir. Fakat onun için evvel sen yargı bağımsızlığını sağlayacaksın.
Bakanların dokunulmazlıkları ile Milletvekillerinin dokunulmazlıkları farklı. Milletvekilleri bir dahaki periyot seçilmediğinde savcı çağıracak ve hakkındaki fezlekeyi soracak. Milletvekilleri hesap verecekler, bir yere kaçamazlar. Ancak bakanlar o denli mi? Ömür uzunluğu dokunulmazlıkları var. 17-25’i biliyorsunuz, çikolata kutusunda rüşvet alanlar bırakın soruşturma geçirmeyi, ayrıyeten Büyükelçi tayin edildiler. Beşerde biraz vicdan olur, ahlak olur. Siyaset mühendisliği yapabilirler lakin en azından onun da bir ahlaki temelinin olması lazım.
Yapılanı vatandaş görüyor, biliyor. Ne yaparlarsa yapsınlar, kendilerinin gideceklerini biliyorlar. Bozmak istiyorlar, nasıl ayrıştırırız, bunları nasıl hengameli hale getiririz diye çok düşündüler, uğraştılar. Diğer partiler kurdurarak burayı biraz daha zayıflatmak istiyorlar. Halk bu bahiste çok kararlı. Gittiğim her yerde görüyorum, biz sizi göndereceğiz diyorlar iktidara. Bu mevzuda çok kararlı halk.
Erken seçim açıklaması
El kaldırıp indirme halinde koşullaşmış bir Milletvekili kümesi var MHP ve Ak Parti’de. Münasebetiyle bir kişinin talimatıyla erken seçime gidilebilir. Yahut, sayın Bahçeli ‘Ben sana bu kadar takviye verdim, Türkiye’yi düzelt dedim, işsizliği azalt dedim, demokrasiyi getir dedim, sen bunların hiçbirini yapmadın, kusura bakma artık dayanağımız çekiyorum’ dediği anda erken seçime gidilir. Onun dışında bizim erken seçimi parlamentodan geçirmek üzere bir durumumuz yok.
Kadın söylüyor; ‘Eskiden çocuğuma ayakkabı alacağım, o ayakkabı parasıyla ben bir ay geçimimi sağlıyordum, artık sağlayamıyorum’ diyor. Bunu yaşayıp görüyor. Sorun kimde? Yönetende sorun. Münasebetiyle yöneteni sorgulamaya başladı.
2023’e kadar götürebilirler mi? Şunu söyleyeyim, bunların idaresinde geçen her günün topluma maliyeti artıyor. Ne kadar erken seçime giderlerse değişir, toplum tekrar kendisine gelecek, bu acılardan muhakkak bir vakit dilimi içerisinde kurtulacak.
2013 yılında kişi başına yıllık gelir 12 bin 480 dolar. 2020 yılında ise 8 bin 599 dolara düştü. Yani kişi başına 3 bin 881 dolar azaldı. Her vatandaşın, daha kıymetlisi her bayanın şu soruyu sorması lazım; 3 bin 881 doları kim aldı?
Ben almadım, pazarcı, manav, konut bayanı, çalışan bayan, çiftçi, esnaf almadı. 3 bin 881 doları kim aldı? Bu sorunun yanıtını sandığa gideren herkesin düşünmesi lazım.
Toplumsal tepkiler
Korku iklimi var. Lakin buna karşın birtakım yerlerde esnaflar aksiyon yaptılar, esnafın hakkını almayalım. Kahveciler, lokantacılar, pastacılar hareket yaptılar fakat medya yeteri kadar veremedi bunları. Bir de endişe iklimi var… Başıma ne gelir korkusu var. Esnaf bir hareket yapacak, dükkanını kapatacaklar. Sabahın köründe polis basacak.
Ecevit periyodunda aksiyonlar vardı lakin demokrasi de vardı. Esnaf Başbakanlığın önüne kadar geliyordu ve oradan yazarkasayı atıyordu. Bugün Saray’ın 5 kilometre yanına yaklaşabiliyor musunuz? Erdoğan bir yere giderken binlerce polisle gidiyor, yüzlerce otomobille gidiyor. Arkadaş sen nerede yaşıyorsun? Erdoğan’ın bir konuta gidip, bir konutta kahve içme, çay içme geleneği yoktur. Saray ömrüne alıştı. Kendisi, ailesi, yakınları ile birlikte bir Saray sosyetesi var. Orada açlık yok, fakirlik yok. O saray sosyetesinin her birinin tek maaşı yok, 3 – 5 maaş alanlar var. Bunlar şuna tahammül edemiyorlar; özgürce yayın yapan televizyonlarda insanların sıkıntıları yansıyınca buna tahammül edemiyorlar. Kimilerine RTÜK, kimilerine Basin İlan Kurumu aracılığıyla ceza veriyorlar. Kimileri için Maliye Bakanlığı devreye girip vergi kontrolü yapıyorum diye cezalar kesiyor. Her alanda baskılar kuruyorlar. Beşerler da bu baskıdan, yayın duracak, gazete çıkmayacak, o vakit dikkatle davranalım diyerek otosansüre yöneliyorlar. Tasa içindeler. Bu tabloyu değiştireceğiz. Muhakkak değişecek.
Yerel seçimlerde ‘Martın sonu bahar’ demiştik, oldu. İnşallah sonbaharda seçim kararı alırlar da, Martın sonu bahar olur yeniden. Türkiye’nin bahara gereksinimi var; gülmeye, sevinmeye, kucaklaşmaya, helalleşmeye muhtaçlığı var Türkiye’nin.
Ben Erbakan’ın mevt yıldönümünde de yaptığım konuşmada eski hengameleri bir tarafa bırakmak zorunda olduğumuzu söyledim. Eski hengameleri devam ettirmenin topluma hiçbir yararı yok. Hengame mı ettik, oturup helalleşelim. Bizim çocuklarımız var, onlara hoş ve özgür bir Türkiye bırakmak zorundayız. Rahatlıkla koştursunlar, oynasınlar, eleştirsinler, yazsınlar. Beşerler karikatür yapamaz duruma geldiler.
Ben bürokratken Özal’ın devrinde Başbakanlık konutuna giderdim ortada bir. Alt kattan üste çıkarken merhum Özal Gırgır dersinin kendisini eleştiren kapaklarını çerçeveletmiş, asmıştı. Yabancılar geldiğinde onlara bu çerçeveleri gösterdiğini ve bununla gurur duyduğunu söylerdi. Demokrasi bu türlü bir şey. Artık nerede bu türlü bir şey? Beşerler nefes alamıyor.
Her meskende umut olmalı. Gülümsele olmalı, her meskende huzur olmalı, rahmet olmalı, çocuklar gülmeli, anneler gülmeli, babalar gülmeli. Bayanlar gülüyorsa, bayanlar hayata umutla bağlanıyorsa o ülkede her şey düzelir.