Kadrosundaki pek çok as oyuncusundan mahrum Kasımpaşa deplasmanına çıkan Beşiktaş için aslında maç 2 saat öncesinden başladı. Başakşehir – Yeni Malatyaspor maçı, mesken sahibi ekibi direkt ilgilendiriyordu çünkü Başakşehir kazanırsa küme düşme sınırının üstüne çıkacak ve Kasımpaşa’yı adeta ateşe atacaktı. Gerçekten Başakşehir kazandı. Tıpkı saatlerde Ankaragücü’nün Antalyaspor’u yenmesiyle ligin tabanı güzelce kızıştı ve Kasımpaşa, Beşiktaş karşısında 19. sırada çıktı. Kazanıp 14. oldu.
Beşiktaş sıradan bir kadro imajı çizdi!
İlk dakikalarla birlikte başlayan Kasımpaşa’nın baskısı, Beşiktaş’ı epey zorladı. Dilekli, istekli, alan bırakmayan bu oyun karşısında Beşiktaş, ezberindeki oyununu ortaya koyamadı çünkü o oyunun bütün kilit adamları bugün alanda yoktu. Aboubakar’ın sırtı dönük aldığı toplar, boş koşuları, Ghezzal’ın tekniği, oyun görüşü ve öldürücü pasları olmayınca Beşiktaş; sıradan bir kadro imajı çizdi. Karşısında da can havliyle oynayan Kasımpaşa olunca oyunu teslim etmekten öbür devası kalmadı. Çünkü Beşiktaş üretemiyor, rakip yarı alana yerleşemiyor ve tempo yapamıyordu. Aslında maç 0-0 giderken bir baht golü bulsa mevcut takımı kontra atak için son derece uygundu ve farkı çarçabuk arttırabilirdi. Lakin oyunu tutamadığı için skor olarak da geriye niyet, ne yapacağını bilemez bir duruma geldi.
Beşiktaş maç boyunca hiç üretmedi!
Kenarda uzunca müddet bekleyen Gökhan Töre ve Oğuzhan’ın durumlarını elbette bilemeyiz fakat tahminen alana daha erken adım atsalar ya da birinci 11 başlasalar Beşiktaş, Kasımpaşa’dan o baskıyı yemeyebilir, hamlede daha tehditkar bir kadro olabilir ve işleri lehine çevirebilirdi. Sağ bek oyuncusu Rosier, sağ önde neredeyse hiç farklı gösteremedi. Merkezdeki Ljaic stoper üzere her topu garanti oynayıp kadrosu atağa kaldıramadı, solda N’Koudou da alıştığımız formda topları ezince Beşiktaş maç boyunca neredeyse hiç üretemedi.
Sergen Yalçın, Oğuzhan’ı Töre ile birlikte oyuna alsaydı…
İkinci yarıda Sergen Hoca oyuna müdahale edip vilayet değişikliğini yaptığında maçın başından beri hiç bir varlık gösteremeyen Ljaic kenara geldi ve yerini Gökhan Töre’ye bıraktı. Bu değişiklik ile Rosier, asıl misyon yeri olan sağ beke döndü, sağ bek Necip merkeze geldi ve Atiba, Ljaic’in misyonunu üstlendi. O dakikadan sonra Beşiktaş, rakip yarı alana yerleşti. Boşluk aradı. Dönen topları aldı, baskı kurdu. Tahminen net durumlar yakalayamadı lakin formasyon, oyuncuların oyun ezberine yaklaşınca grubun olumlu reaksiyonu anında geldi. Tahminen 72’ye kadar beklemek yerine Oğuzhan’ı da Töre ile birlikte içeri atsaydı, artık Sergen Hoca’nın çevirdiği bir maçı konuşuyor olurduk. Lakin maçın birinci dakikasından son dakikasına kadar oyuna ortak olamadı.
Küme düşme sınırından çıkmak isteyen ve bu bağlamda şiddetle puana muhtaçlık duyan Kasımpaşa ise ikinci yarıya daha temkinli başladı ve Beşiktaş’ın üzerine gelmesini bekledi. Onlar da değişik biçimde son derece geniş alanlar olmasına karşın koca 45 dakika boyunca 1 tane bile tesirli kontra atak geliştiremediler. Penaltıyı da kaçırdıklarında aslında maçın bu türlü bitmesine çoktan razı olmuşlardı. Aslında bu durum, Beşiktaş için avantajdı. Baskıyı arttırıp rakibi kusura zorlayacak koşullar oluşmuştu lakin rakibe o yanılgıyı yaptıracak oyuncular alanda yoktu. Onların yerine oynayanların da pek mecali yoktu. Oyuna 72’de giren Oğuzhan, uzunca mühlet ortalarda görünmedi. Gökhan Töre, son ana kadar elinden geleni yaptı, kanattan merkeze gelip oyunun liderliğini de üstlendi. Fakat Larin’in ceza alanı etrafında statik kalması, boş alanlara geç koşular yapması nedeniyle Töre giderek kendine oynamaya, adam eksiltmeyi zorlamaya ve şut açısı bulmaya çalıştı. Kalabalık Kasımpaşa savunması ise buna bir kere bile müsaade vermedi.
Ligin fişini çekme fırsatını tepti!
Sonuç olarak ligin fişini çekme fırsatı Fenerbahçe maçından sonra ikinci kere ayağına gelen Beşiktaş, bu fırsatı da tepti. Tahminen bir şey kaybetmedi lakin çok kıymetli bir avantaj da kazanabilirdi. Şimdi kredisi bitmiş değil fakat küme düşmemeye oynayan Kasımpaşa karşısında her ne kadar eksik takımla olsa da daha üretken, en azından daha tehditkar bir oyun oynaması beklenirdi. Bundan sonrası için gerilim düzeyi daha yüksek maçlar oynayacağını da hesap edersek Beşiktaş’ın şampiyonluk yolundaki en büyük rakibi, deplasmanda oynayacağı Galatasaray maçına kadar kendisi… Gerilimle gerçek formda baş eder ve eksikleri dönünce bildiğimiz oyun ezberine dönerse güle oynaya şampiyon olurlar. Ya da uzun yıllar konuşulacak bir kaybediş kıssasına tanıklık ederiz..