Her hafta her maçta birilerinin şike yaptığı, maçı sattığı ima ediliyordu. Artık açık açık söz ediliyor. Burnunun ucunu görmekten aciz bilgisiz sürüsü, büyük resmi gördüğünü argüman edip, bir hakemi, rakip futbolcuyu ya da kendi futbolcusunu suçluyor. Penaltıyı bilerek kaçıran mı ararsın, kendi kalesine bilerek gol atan mı, golü bilerek yiyen mi, hepsi var. Esasen hiç biri olmazsa hakem devreye giriyor. Baronların kazanmasını istediği ekibe kıyak yapıyor. Her hafta envai çeşit fırıldağın döndüğü futbol ortamında biz de boş boş izleyip, büyük fotoğraf görünmesin diye beyhude bir efor içerisindeyiz işte… Yoksa bence de kesin şike var. Futbolcularının onur ve erdemlerinin derecesini medya karşısında ölçen kulüp lideri var. Daha ne olsun?
Hiç değilse bir kaç cümle futbol konuşalım. Sonra yeniden kaldığımız yere döneriz.
Elindeki tek forvet Larin ile maça başlayan Beşiktaş, birinci yarının son saniyesinde bulduğu golle soyunma odasına 1—0 önde ancak Oğuzhan’sız gitti. Aslında bu, bana nazaran kaçan penaltıdan daha berbattı zira Oğuzhan günündeydi ve Beşiktaş orta alanında ataklar yönlendiriyor, Ghezzal ile ince işlere giriyor ve dikine pas tercihleriyle tehdit ögesi oluşturuyordu. Onun sakatlığında oyuna giren Mensah, kaldığı mühlet zarfında olumlu tek bir şey yapmadı. Beşiktaş, birinci yarısında ceza alanını göstermediği Ankaragücü karşısında yorgunluk ve artan gerilimin tesiriyle son 25 dakikada galibiyetten oldu ve 1 puanı sıkıntı kurtardı.
İkinci dakikada olan penaltı konumu için 3 dakika civarında bekledik. VAR’ı yanlış kullandığımızın en bariz örneği. Aslında bir faulü incelemen 3 dakika sürüyorsa, orada faul yoktur. 5 saniye içinde aksiyona bakar ve yorumunu yaparsın, yoluna devam edersin. Topu, istemesine karşın Larin’e vermeyen N’Koudou, laubali hareketleriyle toplumsal medyada bir epey linç edildi lakin oyuncunun mizacının o denli olduğunu da göz önüne almak gerek. Maalesef bu türlü durumlarda biz çok reaksiyonlar veriyoruz. Geçtiğimiz hafta, Aralık ayından beri birinci kez alanında maç kazanan Liverpool menajeri Klopp, maç sonu röportajına gelir gelmez muhabirlere; “En son burada ne vakit galibiyet alıp röportaj vermiştim?” diye sordu. Karşı taraftan “Aralık ayında..” cevabı gelince bir kahkaha patlattı. Birebir kahkahayı bir Türk grubunun başında atsa, stattan meskenine kadar polis eskortunda giderdi. Elbette kadronun penaltıcısı Larin ise, ekipteki her oyuncu buna uymalı. Lakin bu türlü durumlarda teknik adamlar, sorunu saha içinde halletmeleri için futbolcularına kısmi bir özgürlük tanıyor. N’Koudou, gol atacağına inandı, tahminen de bir gol atmaya gereksinimi vardı. Gidip, topu aldı ve kaçırdı. Topu arkadaşından alırken, penaltıyı atarken, kaçırdıktan sonraki N’Koudou, zati her vakit gördüğümüz N’Koudou… Yani çok acımasız davranmaya gerek yok. Gerçekten Ankaragücü’nün kazandığı her iki penaltıda da benzeri bir top hengamesi yaşandı. Yılların tecrübesi Hikmet Karaman da konuma karışmadı. Çaykur Rizespor’un başında iken yıllar evvel Kwauke ile benzeri durumda bir tartışmaları olmuştu.
Saçma sapan senaryolar izliyoruz!
Ankaragücü ismine kendi kalesine 2 gol atan Kulusic için de çok zalimce sözler gördüm. Maalesef her sene ligin son virajında yeterlice gerçeklikten kopuyor ve yeterlice çirkinleşiyoruz. Rakibin kazandığı her puanın altında makus şeyler aramak, yoksa bile icat etmek sıradan bir hal aldı. Lakin oyunu kirlettiğimizin farkında değiliz. Her hafta şike imalarıyla çalkalanan bir ortamda marka bedelinden, hoş oyundan hatta hoşu bir kenarda kalsın oyundan kelam edilebilir mi? Her hafta hakem kararı tartışarak, hakemin eski maçlarından kesitleri kıyaslayarak oyuna verdiğimiz zararın farkında mıyız ya da ne vakit varırız bilmiyoruz. 4 ay ortadan sonra alanında galip gelen teknik yöneticinin şen kahkahalarını izlemek yerine saçma sapan imalarla dolu, saçma sapan senaryolar izliyoruz televizyonda, toplumsal medyada…
Hakem Beşiktaş’ın kucağındaki galibiyeti aldı.
Beşiktaş’ta gözüme en çarpan durum şuydu; yorgun ve telaşlılardı. Birinci yarıda esamesi okunmayan bu iki belirti, 65’ten sonra düzgünce ayyuka çıktı. Oğuzhan’ın kaybı, Beşiktaş orta alanının yaratıcılığı açısından makûs oldu lakin yerine Mensah’ın girmesi daha da berbat oldu zira grup resmen 10 kişi oynadı. Ne hamlede ne de savunmada neredeyse hiç bir yanlışsız aksiyon almadı. Başında Beşiktaş’ı çoktan bitirdiğini düşünüyorum. Sergen Yalçın’ın da sonradan oyuna girmiş olmasına karşın onu dışarı alması bence hakikat karardı. Yorulan, yoruldukça gerilim yapan ve geri çekilen Beşiktaş, Hikmet Karaman’ın dipdiri Ankaragücü oyuncuları karşısında 10 dakika daha oynasa maçı verirdi. İsteyen, ısıran, baskı kuran Ankaragücü, 2 penaltıyla skoru eşitledi. Sergen Hoca, yaklaşan tehlikeyi sezdi ve Atiba, Mensah yerine Necip – Dorukhan atağını yaptı ancak baskıdan kurtulamadı. Gökhan Töre, güzel niyetle savunma yardımına geldiği bir anda Ankaragücü’nün en süratli oyuncusu Paintsil’e kusurlu yaklaştı. Hakem de penaltıyı verip, Beşiktaş’ın kucağındaki galibiyeti aldı. Şimdiden haftaya Sivasspor maçını düşünmeye başladım. Kazansa birtakım rakipler, kaybetse kimi Beşiktaş taraftarları İstek Hoca’yı asla isminin geçmemesi gereken saçma sapan ithamların içine sokacaklar. Şu ortamda zati taraftarsız oynanan maçların tadı tuzu yok. Bir de bu türlü saçmalıklarla uğraşınca mesleğimiz ve oyunun yüzü suyu hürmetine Harika Lig izliyoruz. Yoksa çekilir keder değil.