Terkoğlu, “Hakan Erol, takip kayıtlarını inceleyerek “operasyon sabahına” kitabında yer veriyor. Biliyorum; polisin o meskene giriş manzaralarını, Oktarcıların villasından polise açılan ateşi, hatta Oktar’ın yürüyerek meskenden kaçışını gördünüz. Haliyle her şeyden haberdar olduğunuzu sandınız. Lakin şeytan detayda saklı…” tabirlerini kullandı.
İşte o yazı:
“Aynı kitabı iki kere okumuyoruz. Tıpkı sineması “ben izledim” diyor, geçiyoruz. Pekala, birebir yazgısı neden tekrar tekrar yaşıyoruz?
24 Temmuz 2018 günü. Sıcak bir yaz akşamıydı. OdaTV’de o gün “zor” bir haber yayımladık. Adnan Oktar Grubu’na yapılan operasyonun gözaltına alınan şüphelileri ortasında, polis memuru Özdemir Uygun da vardı. Uygun’u kritik kılan ise yaptığı vazifeydi. Çünkü Uygun, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi Cumhuriyet Başsavcısı Haydi Salihoğlu’nun müdafaasıydı.
Haberi teyit etmiştik. Fakat, bu haberler bildiğiniz üzere başımıza daima bela açıyordu. Her şeye karşın yayımladık. Derken telefonumuz çaldı. İsmi geçen makamdan gelen telefon, haberi kaldırmamızı istiyordu. Birkaç saat süren şiddetli gayretle yazdığımızın gerisinde durduk. “Vatansever savcımız gaye gösteriliyor” üzere ithamlara maruz kaldık. Ancak gün bitmeden beklenen oldu. Salihoğlu, istifa ettiğini açıkladı.
Dava evrakı bizi doğruluyordu. Aslında Uygun, Oktarcılar ile Salihoğlu ortasındaki halkaydı. Adnan Oktar’a Salihoğlu ile görüşen bir müridi tarafından sunulmuş, yalnızca bir notu aktarayım: “Eğer bir şey olursa bana gelin dedi ve size de ‘Kardeşime selam söyleyin’ formunda hitabı oldu.”
Kısacası, devlete-millete dair ne varsa, birileri tarafından “kardeşler”in önüne seriliyordu. Dini ve ulusal kıymetler işin örtüsüydü. Biz ise bunları yazan bireyler olarak, dönemin lanetlileriydik.
Oktarcılardan Soylu’ya şafak mesajı
Geçen hafta, Türkiye’nin PKK terörünün elinden yurttaşlarımızı kurtarmak için yaptığı baskını tartışırken Adnan Oktar Grubu’na yapılan operasyonun hikayesi çıktı. Gazeteci Hakan Erol’un tamamı dokümanlara dayanan, mahkeme ve polis evraklarını inceleyerek yazdığı “Turnike” kitabı, sıkıntının görünmeyenlerini anlatıyor.
Elbette, ben en çok o anı, 11 Temmuz 2018’de, sabahın birinci ışıklarında polisin baskın yaptığı dakikaları merak ediyordum. Kendilerine yapılacak operasyonu, içeriden yapılan sızıntılar sayesinde evvelden öğrenen Oktarcıların birinci refleksi sanki ne oldu?
Hakan Erol, takip kayıtlarını inceleyerek “operasyon sabahına” kitabında yer veriyor. Biliyorum; polisin o meskene giriş imajlarını, Oktarcıların villasından polise açılan ateşi, hatta Oktar’ın yürüyerek meskenden kaçışını gördünüz. Haliyle her şeyden haberdar olduğunuzu sandınız.
Ama şeytan detayda kapalı…
Sabahın kör saati, saat 06.19…
İçişleri Bakanı Süleyman Soylu’nun özel kalem müdürlüğü telefonuna dikkat çeken bir bildiri geldi. Oktarcıların önde gelen isimlerinden Hüma Babuna, “AKP Süleyman Soylu” olarak kaydettiği numaraya ulaşmaya çalışıyordu. Gönderdiği iletide şu yazıyordu: “Süleyman Beyefendi, bütün konutlarımızda polis baskını var şu anda. Adnan Beyefendi dahil” diye belirtiyordu.
Operasyonu yapan İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı ve İstanbul Emniyeti’ydi. Oktarcılar, soruşturmada FETÖ irtibatlı olmakla suçlanıyordu. Lakin cemaat, kendisine FETÖ’nün operasyon yaptığını Soylu’ya anlatmaya çalışıyordu. 14 saniye sonra tıpkı numaraya giden ikinci bildiride şu yazıyor:
“İngilizlerin derin devleti ile ilgili yaptığımız faaliyetler sonucunda FETÖ’cüler daima saldırdılar, tekrar saldırıyorlar. Mani olun, lütfen.”
Aradan sırf 4 dakika geçti. Soylu’ya 3. ileti gitti. Saat 06.23’te giden bildirideki söz şuydu: “Adnan Oktar Beyefendi Kandilli’de!”
Başka kimlere bildiri gitti
Sadece Soylu mu?
Elbette Oktarcıların medet umdukları ondan ibaret değildi. 06.25 civarı bu defa 25 ve 26. periyot AKP milletvekili Hüseyin Kocabıyık’a bildiri gitti. “Akp Millettv Huseyin Kocabıyık 2017” biçiminde kaydedilen numaraya giden notta şu yazıyordu:
“Şu anda bütün konutlarımıza polis baskını var. Tayyip Bey’i ve Süleyman Bey’i haberdar eder misiniz?”
Saat 07.29’u gösterdiğinde, Oktarcıların telefonu bu kere MHP Genel Lider Yardımcısı Edip Semih Yalçın’a ulaşmak için çalıştı. “Edip semih yalçın mhp” olarak kaydedilen numaraya Hüseyin Kocabıyık’a giden iletinin gibisi gönderiliyordu.
Saatler 09.15’i gösterdiğinde Soylu’nun özel kalem müdürlüğüne yeni bir SMS atıldı:
“Vakıf Liderimizi İstinye polis merkezine götürdüler. Üzücü muamele olmaması ve bir komplo olmaması için resmi makamlardan yardımınızı istirham ediyoruz.”
Erol’un kitabında bildiri trafiği devam ediyor. Kitapta yazan detaylar, her şeyin o sabah başlamadığını, Oktarcıların siyasilerle muhabbetinin eskiye dayandığını gösteriyor.
Belli ki operasyon sabahı Oktarcılar, birinci olarak İçişleri Bakanı Soylu’ya ulaşarak sürece müdahale etmesini beklediler. Bu beklentinin kaynağı neydi? İki üyeleri o sabah polisle silahlı çatışmaya giren, cinsel hücumdan casusluğa kadar binlerce yıllık suçlamalara muhatap olan, savcılığın “silahlı örgüt” olmakla itham ettiği yapı, Soylu’dan neden bu kadar beklentiye girdi?
‘Bazı bakanlar’dan saklandı
Kitabı inceledikten sonra, Oktar Grubu’na tarihin birinci operasyonunu yapan eski İçişleri Bakanı Sadettin Tantan’ı aradım. Meclis’te bir gün, genel konseyden çıktığında, vekillerle görüşen grup elbiseli gençler gördüğünü, bunun akabinde merak ederek grubu soruşturmaya başladığını söyledi. Tantan, Oktarcılara daha evvel yapılan operasyonun nasıl başarısız olduğunu detaylarıyla anlattı. Oktarcıları savunan politikler olduğunu, onların gayretleriyle kümenin kurtulduğunu söyledi. Tantan, konuşmamızda eski bir Meclis Başkanı’nın dahi kümesi kurtarmak için çalışma yaptığını, kendisine ulaşarak “Bunlar düzgün çocuklar, operasyonu durdurun” dediğini tabir etti.
Aracınızı yanlış yere park ettiğinizde ya da elektrik faturanızı kaçırdığınızda karşınızda bulduğunuz kamu vazifelileri, İstanbul’un göbeğinde, bir kümenin 30 yılı aşkın bir mühlet yaptığı faaliyetlere muhakkak ki göz yumdu. Yetmedi; destekledi, garanti verdi. İş yol ayrımına gelince de bugün makbul sayılan öbür gün lanetlendi.
Oktarcıların davası bitmiş görünürken, hâlâ bir soru havada duruyor: Siyasi ayak nerede? PKK’nin ya da DHKPC’nin siyasi ayağı denilince, akla gelen bir dizi siyasetçi sayılıyor. İş, FETÖ’ye, IŞİD’e ya da Oktarcılara geldiğinde ise görünen siyasi münasebetlere karşın, “ayaklar” yok sayılıyor.
Einstein, “aynı şeyleri tekrar tekrar yapıp farklı sonuçlar bekleme” haline mecnunluk diyor ya… Kim bilir, tahminen mecnunluk de aklın kendisinin bile farkında olmadığı bir seçimdir.”