Eğitim ve Bilim İşçileri Sendikası (Eğitim-Sen), Ulusal Eğitim Bakanlığı’nın pandemi sürecinde izlediği politikayı eleştirdi.
Sendikadan yapılan yazılı açıklamada, Cumhurbaşkanlığı Eğitim ve Öğretim Siyasetleri Kurulu’nun MEB’in irade kullanmasını engellediğini belirtilirken şöyle denildi:
‘Günü birlik, sık sık değişen kararlar’
“Eğitim siyasetlerinin sıklıkla değişmesinde, MEB’in eğitim alanına dair kelam, karar ve irade sahibi olmamasının da hissesi vardır. MEB açıklamasında “Resmî ve özel, örgün ve yaygın tüm eğitim ve öğretim kurumlarında yüz yüze eğitimin devamıyla ilgili karar, 17 Mayıs 2021 tarihinde yapılacak durum değerlendirmesinin akabinde kamuoyu ile paylaşılacaktır” sözü, 18 Mayıs’ta ne olacağını MEB’in de öngöremediğinin itirafı niteliğindedir. Günü birlik kararlar, aç-kapa siyasetleri ile eğitim yapboz tahtasına çevrilmiş, sık sık değişen kararlarla öğretmenlerimiz, öğrencilerimiz ve velilerimiz ne yapacağını, nasıl bir kararla karşılaşacağını bilemez bir duruma sokulmuştur. Eğitim bileşenlerine bunları yaşatmaya kimsenin hakkı yoktur. Bu nedenle Ulusal Eğitim Bakanı Ziya Selçuk, eğitim ve bilim işçilerinden, öğrencilerden ve velilerden özür dilemelidir.”
‘MEB imtihanda ısrar etmek yerine, kamusal eğitimi güçlendirmeli’
Dilekçe vermeye dayalı bir imtihan planlamasıyla karşı karşıya olunduğunun belirtildiği açıklamada şöyle denildi:
“Geldiğimiz noktada, 11 Mayıs’ta yapılan açıklama ile imtihanlar konusunda yine ve epeyce esnek bir planlama yapılmıştır. Öğrencilerin ve velilerin taleplerinin dikkate alınacağı belirtilen bir açıklama yapılarak, imtihan ısrarında ne kadar yanlış bir yaklaşım içinde olunduğu kabul edilmiştir. MEB’in 11 Mayıs’ta yaptığı açıklamayla “hazırlık, 9., 10. ve 11. sınıf öğrencilerine bu imtihanlara katılıp katılmama konusunda tercih hakkı sunulacağı” muştusu verilmiştir. Öğrenciler isterlerse ikinci periyot imtihanlarına katılmayıp birinci periyot imtihanının geçerli olmasını isteyebilecek, isterlerse de ikinci devir imtihanlarına katılabilecekler. Bu defa güya demokratik bir süreç yürütüyormuşçasına çok seçenekli ve dilekçe vermeye dayalı bir imtihan planlamasıyla karşı karşıyayız. Fakat ortada demokratik prosedür olmadığı üzere hem uzaktan hem de yüz yüze eğitimde başarısız olunduğunun itirafı vardır. İmtihanların ölçme-değerlendirme aracı olduğu varsayılırsa, bu ‘serbestiyet’ ya da ‘tercih hakkı’ pandemi sürecinde öğrencilerin yaşadığı öğrenme kayıplarını ve kendi plansızlıklarını kabul etmek manasına gelir. Eğitimde var olan eşitsizliğin pandemi nedeniyle katmerleştiği, öğrencilerin eğitime erişimde sorun yaşadığı, milyonlarca öğrencinin eğitime erişemediği bu türlü bir devirde MEB imtihanda ısrar etmek yerine, kamusal eğitimi güçlendirmeli, imtihansız bir eğitim modeli üzerinde çalışmalı ve imtihansız eğitim modelini hayata geçirmelidir. Bu lütuf değil, pandemi şartlarının da dayattığı bir zorunluluktur.”
ANKA