Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın konuşmalarından öne çıkanlar şu formda:
“Geçen sene yaşadığımız harikulâde koşullar nedeniyle törenimizi gerçekleştiremedik. Bugün hem 2019’un hem 2020’nin mükafatlarını bir arada vereceğiz. Bu kapsamda mükafata layık görülen Odunpazarı Çağdaş Müzesi’ni, Antakya Medeniyetler Korosu’nu, Mim Sanat Akademisi’ni, İstanbul Grafik Sanatlar müzesini yaşatan sanatkarları canı gönülden tebrik ediyorum.
Gerek 2020’de, gerekse 2021’in Ocak ayı içerisinde akademiden ve sanat topluluğumuzdan birçok yıldız kaydı. Dün toplumsal bilimler alanında ülkemizin yetiştirdiği en ehil isimlerden sosyolog Işık Vergin hocamızı uğurladık. Filiz Şağman hanımefendiyi kaybettik. Hayatını kaybetmiş kültür sanat ve bilim insanlarımıza Allah’tan rahmet diliyorum.
Tek başına bir kıymet olan İstanbul’un yanında Hatay’dan Kayseri’ye, Ürgüp’ten Hasankeyf’e kadar ülkemizin dört bir tarafında medeniyetlere beşiklik yapmış yerlerimiz var. Topkapı’daki yapıtları kapasite ve çeşitlilik prestijiyle dünyada hiçbir müzede bulamazsınız. Gittiğimiz her yerde ecdadın geride bıraktığı bir ize, topraklara vurduğu bir mühre rastlıyorsunuz. Bu yapıtların pahası uzun yıllar bilinemedi. Kültürümüze ve kültür mirasımıza hakkıyla sahip çıkma noktasında da önemli meşakkatler yaşadık. Bir periyot ülkemizin kültür sanat dünyasını esir alan kısır ve bağnaz bakış açısı medeniyet mirasımıza da sırtını döndü. Bizi tarihimize, köklerimize bağlayan birçok kültür sanat yapıtı bu periyotta ya müzelerin mahzenlerinde ya da kütüphanelerin tozlu raflarında bakımsızlığa terk edildi.
Kültürümüzün korunması ve geliştirilmesinde sanat yapıtlarının kıymetini biliyoruz lakin kültürle ilgili tartışmalarda maalesef o kültürün taşıyıcısı olan lisanı ihmal ediyoruz. Ülkemizdeki kültür sıkıntısı ekseriyetle şahsen işin uzmanları tarafından lisan sıkıntısının dışında bedellendiriliyor. Halbuki bir milleti maziden atiye taşıyan kültürse kültürün en değerli ögesi lisandır. Kültür, lisan kalıbında şekillenip lisan kabında gelecek jenerasyonlara aktarılır. Çinli mütefekkir Konfüçyüs’e atfedilen şu kıssanın lisan, kültür, beka münasebetini göstermesi bakımından son derece kıymetli olduğunu düşünüyorum: Bir gün Konfüçyüs’e sorarlar ‘Bir memleketi yönetim etmeye çağrılsaydınız yapacağınız birinci iş ne olurdu? Konfüçyüs bu soruya “İşe lisan ile başlar evvel lisanı düzeltirdim. Lisan düzgün olmazsa, sözler kanıyı düzgün anlatamaz. Fikirler güzel anlatılmazsa yapılması gereken görevler uygun yapılmaz. Gereken yapılmazsa ahlak ve kültür bozulur. Ahlak ve kültür bozulursa, adalet yolunu şaşırır. Adalet yanlış yola saparsa halk güçsüzlük ve şaşkınlık içine düşer ve ne yapacağını bilemez. İşte bunun için hiçbir şey lisan kadar değerli değildir” der.
Bu nedenle hiçbir şey lisan kadar değerli değildir. Lisanını zenginleştiremeyen milletler, kökleri kuruyan ağaçlar üzere esen rüzgarlar karşısında devrilmeye mahkumdur. Peyami Safa bunu “Dilini kaybeden millet her şeyini kaybetmiş demektir” diyerek tabir ediyor. Bu acı gerçeğe karşın hala lisan sıkıntısına gereğince eğilmiyoruz. İşte caddelerde bu türlü dolaştığınız vakit dükkanlara, marketlere baktığınız vakit diyorsunuz; e bizim lisan nerede. Tabelalarda farklı şeyler var. Bunu kaybettiğimiz anda biz kendimizi kaybetmiş oluruz.