Cumhuriyet muharriri Barış Terkoğlu, bugünkü “Erdoğan’ın ‘Bende kalabilir mi’ dediği amiral dosyası” başlıklı yazısında emekli amiral Atilla Kezek’in “Dışarıdakiler” kitabından bahsetti. Terkoğlu, yazısında “Deniz Kuvvetleri Komutanlığı kurmay lideriyken istifa eden Atilla Kezek’in, o yıllarda, iki kere Erdoğan’la görüştüğünü yazmıştım. Sanki iki kişi neler konuşmuştu?” dedi.
Terkoğlu’nun yazısı şöyle:
Yanıtını bulmak için Kezek’in kitabı “Dışarıdakiler”i açtım. (Galeati Yayıncılık) Kitapta anlattığına nazaran, görüşme Kezek’in isteğiyle gerçekleşmiş ve bunda “Kasımpaşalılık” tesirli olmuştu:
“Çocukluğumda babamın teyzesi ve ailesi, Kasımpaşa’nın Kulaksız semtinin Sinanpaşa Mahallesi’nde oturuyordu. Devrin başbakanı Recep Tayyip Erdoğan ve ailesi ile tıpkı mahallede yakın komşuydular. Başbakan Recep Tayyip Erdoğan beni hatırlamasa da kardeşimi tanıyordu. Kardeşim vasıtasıyla randevu talep ettim.”
“Randevu talebimden kısa bir mühlet sonra kabul karşılığı geldi. Görüşme 1 Mayıs 2012 saat 14.00’te Ankara’da Başbakanlık’ta olacaktı” diyor Kezek. “Oldukça riskli bir işe girişmiştim” diye devam ediyor. Yalnızca eşi ve Deniz Kuvvetleri Kumandanı Murat Bilgel’e haber verdiğini de ekliyor. (Kezek, Bilgel’in görüşmeye karşı çıktığını, buna karşın gittiğini de not etmiş.)
FETÖ takibinden kurtulmak için telefonunu kapatıp İstanbul’da bırakan Kezek, tam saatinde Erdoğan’ın odasına girdi:
“Önce mahalle ve akrabalar bilahare Kasımpaşa ve Okmeydanı sohbetinden sonra iş, ziyaretin temel konusuna gelmişti. Mevzuyla ilgisi olmadığından Başbakan’dan müsaade isteyip kardeşimi görüşme salonundan çıkardım.”
Devamını şöyle aktarıyor:
“Genel olarak Türk Silahlı Kuvvetleri’nin bir hücumla karşı karşıya olduğunu, başta Deniz Kuvvetleri işçisi olmak üzere liyakatli, başarılı çalışanın maksada koyularak tasfiye edilmeye çalışıldığını, Balyoz diye bir şeyin olmadığını, başta dijital evraklar olmak üzere, dokümanların uydurma olduğunu kendi üslubumla anlatmaya çalıştım. Deniz Kuvvetleri’nde en kıymetli muharip vazifelerden olan fırkateyn komutanlıklarının doldurulamadığını, bu zafiyeti gidermek için makineci işçinin kumandan yapılmaya başlandığını anlattım.”
Sohbetin geldiği nokta ne yapılabileceğine kilitlenmiş görünüyor:
“Kendisinin arkadaşlarımızın suçsuzluğunu görüp inandığını belirtmesi halinde her şeyin yoluna gireceğini söylediğimde, bu mevzuda bir şey söylemesi halinde herkesin ve basının ‘yargıya müdahale’ diye atağa geçtiğini söyledi.”
Kezek, bir detay daha veriyor:
“Bana, ‘Genelkurmay Başkanı’nın tutuklanmasını hâlâ kabullenemiyorum’ demişti. Güya olanlardan o da rahatsızmış üzere bir izlenim edindim.”
Kasımpaşalılık fısıltısı
Kezek’in anlattığına nazaran, kumpaslar tam gaz devam etti. TSK’de tasfiye davaları sürüyordu. İkinci bir adım attı. Bir defa daha randevu istedi. 20 Temmuz 2013’te Başbakan’ın Dolmabahçe’de kabul edeceği söylendi. Bu sefer eşinden diğer kimseye haber vermemişti. Yeniden de içi içini yiyordu:
“Bir taraftan da yaptığımı sorguluyordum. Her vakit iftihar ettiğim, meslek hayatım boyunca her yerde söylediğim Kasımpaşalılığımın o günlerde parmaklıklar gerisinde da herkes tarafından olmasa da bir kısım arkadaşım tarafından, fısıltı halinde bir şeylere bağlanmaya çalışıldığını biliyordum.”
Kezek, ikinci karşılamadaki havayı şöyle anlatıyor:
“Başbakan tekrar ayakta ve hayli sıcak karşıladı. Oturduk, genel kısa bir sohbetten sonra direkt mevzuya girdim.”
Bu defa daha somut konuşmuştu:
“Olayların tepe yaptığı 2009-2012 yılları ortasında Deniz Kuvvetleri’ndeki takım ve atamaları mercek altına alıp kritik vazifelerde bulunan ve kumpasa uğrayan işçi ile ilgili bir çalışma yapmıştım.(…) Başbakan, ‘Yan tarafa geçelim’ dedi. Geçtik ve yaptığım çalışmayı masanın üzerine serdim.”
Çalışmanın içeriğini Kezek şöyle özetliyor:
“Kritik vazifelerde bulunan muharip işçinin yüzde 70’i bir davaya bulaştırılmış ya da mahpusa atılmıştı. Bir albay yahut amiral tutuklanıyor, onun yerine gelen şayet cemaatin adamı değilse o da bir şeylere bulaştırılıyor, bu durum kendi adamları o misyona gelene kadar devam ediyordu.”
Çalışmanın özeti: 15 Temmuz
Kezek’in masaya serdiği çalışma, tabloyu ortaya koyuyor. Ergenekon-Balyoz kumpaslarıyla, denizciler birer birer tasfiye edilirken yerlerine aşağıdan gelen FETÖ’cüler yerleşiyor:
“- 2009-2010’da 16 adet Güdümlü Mermili Fırkateyn kumandanından 12’si kumpas davalarına bulaştırıldı. (Geriye kalan ve ismi hiçbir yerde geçmemiş 4 bireyden 3’ü ise daha sonra amirallik rütbesine terfi etti. Bu 3 kişi hala 15 Temmuz kalkışması nedeniyle yargı önünde.
– 5 adet fırkateyn komodoru kurmay albaydan 3’ü kumpas davalarına bulaştırıldı. (Geriye kalan ve ismi hiçbir yerde geçmemiş, daha sonra amiral olan 2’si ise 15 Temmuz kalkışması nedeniyle yargı önünde.)
– 2010-2011 yıllarında 9 üs, bölge, Boğaz kumandanlarından 8’i kumpas davalarına karıştırıldı, biri de istifa etti. (O takımlara daha sonra atanan 6 amiral bugün 15 Temmuz kalkışması nedeniyle yargı önünde.)
– 2011-2012’de gemilerin kumandanları ile o gemilerin çalışanını yetiştiren eğitim kurumlarındaki 69 takımdan 40’ı kumpas davalara bulaştırıldı. (Kalan 29’undan 21 kişi hala 15 Temmuz kalkışması nedeniyle yargı önünde.)”
Sonuçlarından bakınca, Kezek’in darbeden üç yıl evvel, gelmekte olanı Erdoğan’a haber verdiği görülüyor. Devamını Kezek’ten dinleyelim:
“Başbakan yapmış olduğum çalışmayı göstererek ‘Bu bende kalabilir mi’ diye sordu. Ben de bir kopyası olduğu için memnuniyetle kendisine teslim ettim.”
Sonuç mu?
Kezek, kumpas sürünce, üstelik kendisi de hem de Genelkurmay’ı yönetenlerin de yol vermesiyle maksat alınınca istifa etti. Ne yazık ki FETÖ’nün 15 Temmuz yürüyüşü de devam etti:
“Yapmış olduğum çalışma tasfiye edilenler üzerinden olduğu için ismen FETÖ’cü diye kimseyi suçlamamıştım. Lakin kritik işçi listesinde tasfiye edilenlerin yerlerine gelen ve hiçbir hücuma maruz kalmayan işçinin yüzde doksanı 15 Temmuz kalkışması nedeniyle bugün yargı önünde.”