Cumhuriyet Müellifi Barış Terkoğlu, “Gülen’in örgütü, amirallere ne dedi?” başlıklı yazısında Hizmet Vakfı’nı ele aldı. Emekli amirallerin açıklamasının akabinde hakaret içeren bir bildiri yayımlanan Hizmet Vakfı hakkında yazan Terkoğlu, “15 Temmuz darbesinin bir numarasının parmağı olduğu vakfın, hâlâ konuşuyor olması size de tuhaf gelmiyor mu? Hele gözaltına alınan emekli amirallerin, şahsen FETÖ tarafından 10 yıl evvel tutuklanmış olması da buna eklenince, sorun daha da garipleşiyor.” dedi.
Terkoğlu’nun yazısı şöyle:
Said Nursi’nin varisleri
Said Nursi daha yaşarken başlayan tartışma, o öldükten sonra daha da şiddetlendi. Nurculuğu kim temsil edecek, en kıymetlisi risaleleri kimler nasıl basacak? Said Nursi’nin takipçisi “Nurcu ağabeyler”, Risalelerin rastgele bir değişikliğe uğramadan, yepyeni haliyle basılması taraftarıydı. Bunun için Nursi’nin sadık talebesi Zübeyir Gündüzalp, ortak bir otorite yaratılmasını öneriyordu.
Nurcular, Gündüzalp’in kelamını dinledi. Bir vakıf kurdular. İsmi da Hizmet Vakfı oldu.
18 Aralık 1973 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanan, vakfın kuruluş kararında, “vakfedenler” listesi şöyle yer alıyor: M. Tahiri Keyifli, Mustafa Sungur, Abdullah Yeğin, Hüsnü Bayramoğlu, Bayram Yüksel, Ahmet Aytimur, M. Sait Özdemir.
Said Nursi’nin de vasiyetiydi. Ölmeden evvel verdiği vekâlet şöyleydi:
“(…) Neşir ve koruma ve müdafaalarına ilişkin her türlü haklarımı özel hizmetkârlarım ve vârislerimden Tahiri, Sungur, Zübeyir, Ceylan, Hüsnü, Bayram ve talebelerimden Said Özdemir ve Ahmet Aytimur’a tevdi ediyorum. Ben öldükten sonra bana ilişkin bütün Risale-i Işık kitablarının neşrine devam edeceklerdir.”
Gülen’le mutabakat
Said Nursi’nin akabinde Nurculuğu temsil eden vakıf bir karar aldı. Risaleler tek elden basılacaktı. Pekala, bu nasıl oldu?
Hizmet Vakfı, “Nurcu” diye tanımladığı, yasal saydığı isimleri bir ortaya getirdi. Ortak bir mutabakat metni imzalandı. 10 unsurluk metnin ikinci unsuru şöyleydi: “Bütün neşriyat Hizmet Vakfı namına resmi yahut gayri resmi olmak üzere bir tek elden yapılacaktır”.
Risalelerin nasıl basılacağı, otoritenin kim olduğu, böylelikle netlik kazandı.
Peki, Hizmet Vakfı’nın o yıllarda hazırladığı bu metnin altında kimlerin imzası vardı dersiniz?
“Tahiri Keyifli, Hüsnü Bayramoğlu, Sait Özdemir, Ahmet Aytimur, Fethullah Gülen, Abdullah Yeğin, Gültekin Sarıgül, Rüşdü Tafral.”
Fark ettiniz mi? Fethullah Gülen işte bu metinle resmen Nurculuk otoritelerinin ortasına katıldı. Hizmet Vakfı, Fethullah Gülen’i ve yapılanmasını kendi kanatları altına aldı. Nurculuk içinde kabul etti. Said Nursi’nin risalelerini basma yetkisi verdi. Nurculuk ismine ihtilaflı mevzularda ardında durdu.
Örnek mi? Evvelki gün vefat eden Nurculuğun Yeni Asya kolunun başkanı Mehmet Kutlular, o yıllarda yaşanan kırılmayı ölmeden evvel şöyle anlatmıştı:
“(…) Fethullah Hoca’nın etrafında birtakım beşerler toplanmış, hocaya kimi makamlar izafe ediyorlardı. Kimisi ‘Hz. İsa’, kimisi ‘Mehdi’, kimisi de ‘Kahtani’ diyordu. (…) Biz sür’atle bunun üzerine gidilmesi lazım geldiğini, aksi takdirde parçalanmaya, bölünmeye gidileceğini ortaya koyduk. İstanbul’da, Hizmet Vakfı’nda, Fethullah Hoca’nın da bulunduğu bir toplantı düzenledik. Bütün arkadaşlar, ağabeyler vardı.”
Kutlular, Hizmet Vakfı’ndaki “ağabeyler”in Gülen’den yana hal koyduğunu ve yollarının o gün ayrıldığını tıpkı konuşmada anlatıyordu.
Askerlerin ‘hizmet fotoğrafları
Üstelik…
Referandumlarda, seçimlerde ya da emekli amirallerin gözaltına alınmasında… Hizmet Vakfı bütün kritik sıkıntılarda, Nurculuğun pusulasını, yaptığı açıklamalarla ortaya koydu. Örnek olsun, 12 Eylül darbesini de 81 Anayasası’nı da desteklediler.
Sadece bununla kalmadı. Said Nursi’nin vârislerinin kurduğu, Gülen eliyle büyüyen Hizmet Vakfı’nın, Gülen’le yoldaşlığı hiç bitmedi. Çocuklarını onun eline yetişsin diye verdiler. Kimi çocuklar Gülen’in “mahrem imamı” olarak karşımıza çıktı. Yetmedi, Hizmet Vakfı’nın birinci kurucularından Tahiri Keyifli, vakıftaki kendi vârisi olarak Gülen’i seçti. Gülen böylelikle Hizmet Vakfı’nın geleceğinde de yer buldu. Hasılı AKP-FETÖ hengamesine kadar, Hizmet Vakfı “Gülen’e Hizmet Vakfı” üzereydi. Hengame olmasa, Türkiye’de olsa, vakıf onun yuvası olacaktı.
12 Eylül darbesini desteklemiş, Gülen’i 50 yıl evvel Nurculuk dairesinin içine almış, Gülen’in daima yanında olmuş o vakfın açıklamasını görünce taşlar yerli yerine oturdu. 10 yıl evvel Gülen’in örgütünün amacı olarak tutuklanan amiraller, tekrar Gülen’in örgütünün gayesinde. Tıpkı bireyler, tıpkı isimler, birebir senaryo sürüp gidiyor.
Ayasofya’da Genelkurmay Başkanı’nın fotoğraf çektirdiği “Hüsnü Ağabey”i hatırladınız mı? Hizmet Vakfı’nın resmi olarak bugün lideri olan Hüsnü Bayramoğlu’ndan oburu değil. Sarıklı-cüppeli amiral fotoğraflarıyla gündeme gelen Kurdoğlu cemaatini artık biliyorsunuz. “Dershaneleri”nde Hizmet Vakfı’nın yayınevi Envar Neşriyat’ın yapıtlarını okutuyor.
Ayakkabı değişti, ayak değişti, taş ve toprak değişti. Yol değişmedi. Tıpkı menzile yürüyenlerin adımları sürüyor.”