Sergen Yalçın’ın oyunu ellememe, Altay Bayındır’ın ekibini yarıştan koparmama inadı, Üstün Lig’in baht maçlarından birinin berabere bitmesini sağladı. Sergen Hoca, yorulan ekibine çok geç müdahale etti ve 2 puan bıraktı, Altay Bayındır son saniyeye kadar ekibe galibiyet hayali aşıladı. İkisinin de istediği olmadı.
Fenerbahçe, oyun olarak Osayi Samuel’in bulunduğu kanada yanlışsız devrildi zira Samuel, Larin – N’Sakala kanadını tek başına gereğince zorluyordu. Hatta Nazım Sangare’nin Beşiktaş ceza alanına cirit atmasının sebebi de onun varlığıydı. Siyah beyazlıların savunma konsantrasyonu genel olarak Samuel’in üzerindeydi. Beşiktaş’ta ise Ghezzal, gezerek oynadı. Merkeze geldi, sağ kanada geldi, asli vazife yeri olan sol kanattan savunma gerisine karşıt toplar attı.
Her iki kadro da savunma ardına süratlice sarkmanın, en kestirmeden gole gitmenin ve öncelikle rakibine alan bırakmamanın peşindeydi. Tekrar de yüksek tempoda, gayret seviyesi ortalamanın üzerinde bir birinci yarı izledik.
Maçtan evvel her iki ekipten şimdiye kadarki performansı nedeniyle birer oyuncuya ödül verecek olsam, Fenerbahçe’den Altay’ı seçerdim. Beşiktaş’tan tepeyi zorlayacak bir kaç isim daha kesinlikle çıkacaktır lakin ben mükafatı Ghezzal’a verirdim. İkinci yarının başında Ghezzal, kazanılan duran topta bu maça kadar yaptığı en uygun şeyi yaptı ve Fenerbahçe ceza alanının en ölümcül yerine fevkalade bir top attı. Vida ile buluşan top 48’de ağlara gönderdi. Altay’ın sahneye çıkmasına ise daha mühlet vardı.
Bu andan sonra Fenerbahçe ya lige havlu atacak ya da tutunacaktı. Yediği golün de tesiriyle öne yanlışsız atılan Fenerbahçe, Beşiktaş savunma ve orta alanını baskıladı. Lakin baskıdan gol çıkaramadığı her dakika geride daha büyük boşluklar bırakmaya başladı. Bu boşlukları vakit zaman kullanan Beşiktaş’ın karşısına Altay çıktı ve Fenerbahçe’yi ısrarla oyunda tuttu. Kalecisi sayesinde oyuna tutunan Fenerbahçe, gözünü güzelce kararttı ve rakip yarı alana yerleşti. Bu anlarda Beşiktaş üst üste 2 ya da 3 isabetli pas yapabilse farkı kolaylıkla arttırabilirdi. Fakat fizikî açıdan Fenerbahçe’nin baskısına diş geçiremedi. Bilhassa Sosa’nın oyuna girmesiyle Fenerbahçe orta saha dominasyonunu arttırdı lakin birebir vakitte yumuşak ve kontralara karşı savunmasız kalması gerekiyordu. Sarı lacivertliler bu defosunu pek göstermedi. Ya da Beşiktaş o defoyu gereğince görünür kılamadı. Zira pek tehdit edemedi. 73’te Sergen Yalçın’ın yaptığı Mensah tercihi, oyuna giren oyuncuya çok güvendiğinden değil, Ljajic’e daha fazla tahammül edemediğindendi. Fakat oyuna giren Mensah da pek ortalarda görünmedi. Bilhassa kaleyi tam karşısına aldığı durumda büyük farkla auta attığı şut, fizikî olarak da mental olarak da ne durumda olduğunu gösteriyordu. Birebir top, Beşiktaş’tan öteki rastgele bir oyuncunun ayağına gelse en azından kaleyi bulurdu. Sergen Hoca’nın Ljajic’in yerine N’Koudou deişikliği yapmamasına mana veremedim. Zira potansiyel boş alanları çok daha aktif kullanabilir hatta üzerindeki Fenerbahçe baskını kolay kolay kaldırabilirdi.
Sahanın Fenerbahçe ismine en tehlike yaratmaya müsait ismi Samuel yerini Ozan Tufan’a, Valencia ise Ferdi’ye terk ettiğinde Fenerbahçe ya ikinci golü yiyecek ya da eşitliği bulacaktı. Bu maçın bu türlü bitmesine razı olmadığını net halde gösterdi Erol Bulut. Buna rağmen Sergen Hoca pasif kaldı. 88 civarı oyuna girmesini istediği N’Koudou alana adım atana kadar Beşiktaş beraberlik golüne yakalandı. Meğer o gol gelmeden evvel rastgele bir anda oyuna girebilseydi tahminen de maçı kıracak oyuncu olacaktı. Ayırca mesken sahibi kadroda gözle görünür bir yorgunluk da ortaya çıktı. Hafta içinde oynanan ve 120 dakika süren Başakşehir kupa maçının acısı maçın son anlarında Atiba, Ghezzal, Aboubakar başta olmak üzere neredeyse tüm ekibin yüzünden okunuyordu. Fenerbahçe’de uzun müddettir forma giyemeyen fakat enteresan formda ligde attığı 4 golün 2’sini Beşiktaş’a atan Ozan Tufan, gol sayısını 5’e, Beşiktaş’a bu dönem attığı gol sayısını ise 3’e çıkardı. Her ne kadar Beşiktaş savunmasının çok geri gömüldüğü için yardımcı olduğu bir gol olsa da Ozan’ın topa verdiği sert kavis çok şıktı.
Beraberlikten sonra biraz öne atılıp, baskıyı nispeten kıran Beşiktaş’ın karşısına tekrar Altay çıktı. Ekibini en azından 1 puanda tuttu. Ayrıyeten son ana kadar arkadaşlarına da kazanma umudu verdi. Fakat bu pahalı eforu Fenerbahçe ismine kâfi olmadı. Beşiktaş ise bana nazaran Sergen Yalçın’ın oyuncu değişikliklerini geç ve yanlışlı yapması nedeniyle bir rakibini ligin dışına itme fırsatını kaçırdı. Özetle Beşiktaş, bu sene gösterdiği üstün teknik yöneticilik performansı sonrası uzunca müddet sonra Sergen Yalçın’ın oyuna müdahale etmeme inadı yüzünden 2 puan kaybetti, Fenerbahçe ise Altay’ın inadı sayesinde son saniyeye kadar trene binmeye uğraştı. Lakin o uğraşın sonucunu galibiyet olarak alamadı ve bence şampiyonluğa veda etti.