Sözcü muharriri İsmail Saymaz, bugünkü köşe yazısında Sözcü müellifi Serpil Yılmaz’ın da yazısını hatırlatarak, “Yılmaz’ın aktardığına nazaran Ticaret Bakanlığı’na bağlı Gümrükler Genel Müdürlüğü Özel Ofisi, beş yıl evvel gümrük ve ticaret bölge müdürlüklerine e-mail göndererek, o tarihte bir iş bayanı olan Pekcan’a karşı müteyakkız olmaları konusunda uyardı.” dedi.
Pekcan hakkında uyanık, tetikte ve dikkatli olmaları istenen müdürlere, Pekcan’ın “Emine Erdoğan’ın yakınıyım” diyerek, vergisiz bir formda eşya ithal etme teşebbüsünden bahsedildi.
İsmail Saymaz’ın yazısı şöyle:
Sevgili Serpil Yılmaz’ın, içeriğine yer verdiği bu e-mail’i ve üst yazısını ele geçirdim.
Yazışmalara nazaran Gümrükler Genel Müdürlüğü Özel Ofisi’nin 4 Kasım 2016, saat 10.31’de gönderdiği e-mailin bahis kısmında şu tabir yer alıyor: “Ruhsar Pekcan hakkında müteyakkız olunması.”
E-mailde şunlar yazıyor:
“Ruhsar Pekcan isimli şahıs tarafından Cumhurbaşkanımız Recep Tayyip Erdoğan’ın eşi Sayın Emine Erdoğan hanımefendinin yakını olduğunu söyleyerek, vergi ödenmeksizin eşya ithali teşebbüsünde bulunduğu/bulunulacağı bilgisi gelmiş olup bu duruma karşı tüm bölge müdürlükleri ve ilişki gümrük müdürlüklerinde vazifeli işçinin müteyakkız olması konusunda uyarılması gerekmektedir.”
E-mail, gümrük ve ticaret bölge müdürleri tarafından astlarına bir üst yazıyla iletildi.
Üst yazıda “Konu: Ruhsar Pekcan” diye yazıyor.
İçerikte şöyle deniyor:
“E-mail konusu olayla ilgili olarak tüm çalışanın müteyakkız olması konusunda uyarılmasını kıymetle rica ederim.”
İstisnai bir uyarı
Görüştüğüm bir gümrük yetkilisi, bu ihtarın istisnai nitelikte olduğunu vurguluyor. Genelde şirketlerle ilgili ihbar kayıtlarının iletildiğini vurgulayan yetkili, isim verilmek suretiyle ikaz yapılmasının pek görülmediğini belirtiyor.
Yetkili şöyle devam ediyor:
“Firmalarla ilgili kayda alınan ihbarlar olur ancak bu kadar şahsi ikaz hatırlamıyorum. Hem isim veriliyor, hem detaya girilerek, gümrük vergisi ödemekten imtina edeceği belirtiliyor.”
20 ay sonra bakan oldu
Bu ikaz sonrasında Ruhsar Pekcan ile ilgili bir süreç yapılıp yapılmadığı bilinmiyor.
Bilinen o ki…
Pekcan, devletin arşivlerine girmiş yazıdan 20 ay sonra, 8 Temmuz 2018 günü Ticaret Bakanı olarak atandı. Ki, görevlendirmeyi kendisi bile beklemiyordu.
Bakan olduktan sonra gümrüksüz formda ithal eşya sokmaya muhtaçlığı kalmadı.
Eşi Hasan Pekcan ile birlikte sahibi olduğu Karon Mühendislik Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi 2019 yılında iki ortakla Nanoksia Biyoteknoloji Sanayii ve Ticaret Anonim Şirketi’ni kurdu. Bu şirket, Sanayi ve Teknoloji Bakanlığı’nın KOBİ Teknoyatırım Dayanak Programı’ndan 1.4 milyon TL teşvik aldı.
Pekcanlar ürettikleri dezenfektanı Ticaret Bakanlığı ve THY’nin yüzde 50 ortak olduğu TGS Yer Hizmetleri Anonim Şirketi’ne de sattı.
Öyle kârlı bir alışverişti ki…
3 TL’ye mal ettikleri dezenfektanın litresini TGS’ye 14.35 TL’ye, bakanlığa 35 TL’ye sattılar.
Beş litrelik şişeyi aracı firmaya 100 TL’ye…
Bakanlığa 175 TL’ye verdiler!
Kamuya satış imtiyazı
Bakan Pekcan’ın Ticaret Bakanlığı’na direkt eser satması ortaklarında rahatsızlık yarattı. Üç ortaktan biri 5 Ekim 2020’de ayrıldı. Ortağın yüzde 33’lük payına karşılık iki yıllık kontrat imzalandı.
Pekcanlar eski ortağa dezenfektanın bayilik satış imtiyazını verdi. Lakin Pekcanlar, Ticaret Bakanlığı başta olmak üzere kamu kurumlarına satış imtiyazını kendi üzerlerine aldı.
Sözleşmenin 14. unsurunda şöyle yazıyor:
“Kamu kurum, kuruluş ve bunların bağlı iştiraklerine, ortaklarına, bu ortakların ortak olduğu şirketlere, kanunla kurulan hukukî bireylere bayi satış yapamaz. Bunlara üretici münhasıran ve direkt satış yapar.”
Yüce Divan’da yargılanmalı
Pekcan, misyondan alındığı günden beri lisana getirilen evraklı savlar karşısında hiçbir açıklama yapmıyor.
Eşi Hasan Pekcan’ın ağzını bıçak açmıyor.
İktidar susuyor.
Pekcan, vazifesini berbata ve ticari hedefleri için kullandığı ve kamuyu ziyana uğrattığı gerekçesiyle Ulu Divan’da yargılanmalıdır.
Bu skandal, Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi’nin yolsuzluklara kapı araladığını gösteriyor. Profesyonellik ismi altında Sıhhat Bakanlığı’na özel hastane sahibini, Ulusal Eğitim’e ‘özel okul’cuyu, Turizm’e otel işletmecisini, Tarım’a yabancı bir patates şirketinin eski danışmanını ve Ticaret Bakanlığı’na ‘girişken’ bir iş bayanı atamakla övünen iktidar, kamu hizmetlerini özel şirketlerin çıkarına teslim etti.