Cumhuriyet müellifi Barış Terkoğlu, bugünkü yazısında son günlerde paylaştığı görüntülerdeki savlar ile gündemde olan organize kabahat örgütü başkanı Sedat Peker için yazılmış müziklerden bahsetti.
Terkoğlu şöyle yazdı:
Demet Akalın’ın doğum günü bildirisi nasıl unutulur: “Reis diye yazılır adam diye okunur. Âlâ ki doğdun can Reis.”
Ya Seda Sayan?
Özel hayatında “mafyadan yardım aldı” iddialarına Haber Global’den karşılık vermişti: “Ben Sedat Peker’i, Alaattin Çakıcı’yı mafya değil, iş insanı olarak görüyorum. Bu tabirler (mafya), hiç hoşuma gitmedi. İkisi de mefkureleri olan iki adam. Bence siz de bu türlü bahsetmemelisiniz. İkisi de dostlarım.”
Popçu Gökhan Özen’in “mangal yürekli adam” müziği kime yazılmış olabilir diye düşündünüz mü? Müzikte “Adalet dağlarında, Ter döker buram buram, Kaygı nedir tanımaz” diye kelam edilen kişi elbette Sedat Peker’den oburu değil. Peker’e 2004 yılında yapılan operasyonda, polisleri şaşırtan kasetlerden biri, Peker’in yazılan müziğe eşlik ettiği konutunda çekilen klipti. Kendisi de adam dövdürmekten mahpusa düşen İhtimam, “Villasına gidip konser verdiğim ya da onunla vakit geçirdiğim soruları benim özel hayatım” diyerek karşılık vermekten kaçınmıştı.
Popçu Sinan Akçıl, Peker’in onur konuğu olduğu gecede kürsüye çıkıyor, Sedat Peker mottosu olan “bir umuttur yaşamak” kelamlarıyla davetlileri selamlıyordu.
Küçük Onur’un nişan yüzüğünü o taktı. Kibariye’nin kızının nikâh şahidiydi. “Garibanların babası, evvel Allah sonra sen, adam üzere adamsın” diyen Kibariye, aslı Sabahattin Ali’nin şiiri olan, “Aldırma Gönül”ü onun için okumuştu.
İsmail Türüt onun için çok müzik üretti. “Genç bir adam tanıdım gereği kadar kibar, Reise gösterilir lakin bu türlü itibar” kelamları Sedat Peker’i anlatıyordu.
Hızla silmeye başladılar
Polisin Peker için hazırladığı belgede, etrafındaki sanat topluluğunun kalabalıklığı, yargının bile gözünü kamaştırıyordu. 15 Kasım 2004 tarihli Sabah gazetesi, polis fezlekesindeki “Peker dostu sanatçılar”ı şöyle aktarıyordu: “Ebru Gündeş, Hande Yener, Emel Müftüoğlu, Elif Karlı, Seda Sayan, Davut Güloğlu, İsmail Türüt, M. Ali Erbil, Stelyo Pipis, Bülent Serttaş, Demir Karahan, Onur Sarıkaya…”
Milliyet gazetesinin eki olan “Şehrin En İyileri”nin 2017 yılında düzenlediği ödül merasiminde “En Hayırsever İşadamı” mükafatını Selda Alkor’un elinden o almıştı. Yer Oscarları ya da Quality üzere isimlerle her yıl düzenlenen, sponsorlu ödül gecelerinde, kimi elinde ödül, kimi hatırlı konuk olarak, “ünlü”lerle poz veriyordu. Yakın dostu Oktay Kaynarca başta olmak üzere; Serdar Ortaç’tan Alişan’a, Cengiz Kurdoğlu’ndan Erkan Petekkaya’ya, yan yana çektirdiği fotoğraflar süratle toplumsal medyada paylaşılıyordu.
Dün bir kısmını arşivlediğim o geçmiş manzaraları yine gözden geçirdim. Sedat Peker’in resmi sitesinde her şey olduğu yerde duruyordu ama… Ancak, yıllardır “Sedat Peker’e yakın olma”nın övünç kaynağı yapıldığı o kanıtlar, toplumsal medyadan birer birer silinmeye başlamıştı. İstek Sarraf’tan Çiftlikbankçı Tosuncuk’a, kripto para dolandırıcısından Jet Fadıl’a, Adnan Oktar’dan Fethullah Gülen’e son devrin klasiği yeniden tekrar etmişti. Önce “yakınımdır” diye övünenler, bir hareketle “tanımam, etmem” yarışına girmişti. Sedat Peker’in görüntülerindeki “bir zamanlar” sitemi haksız değil. Ayakta kalabalıklarla yürüyenlerin koluna girenler, düşeni ya tekmeliyor ya da görmezmiş üzere yanından yürüyerek geçiyor.
Bir diğerinin ışığını yansıtan objeler üzere. Sıradan insanın ilgisini toplayarak “ünlü” olanlar, kendisini dünün kahramanı-yarının haini sayılanların yakasına takıyor. Sedat Peker’e muhafaza veren bakan, onunla pazarlık eden siyasetçi, peşinde dolanan TRT anchormanı utanıp çekilmiyorsa; bari İsmail Türüt ya da Seda Sayan “istifa ettim” desin!