Prof. Dr. Ayşe Buğra, Sözcü gazetesinden İsmail Saymaz’a konuştu. Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın ‘provokatörlük’le suçladığı ve maksat aldığı Buğra, Erdoğan’a “Provokasyon lafı o kadar makûs ki öğrenciye saygısızlık. Bizim öğrencilerimiz görüldü değil mi? Nasıl beşerler oldukları, nasıl kendilerini tabir edebildikleri… Hocalarının yönlendirmesi ile ortalığa dökülecek beşerler olmadığı herhalde görülüyor. Ne diyeyim?” tabirlerini kullanarak karşılık verdi.
Ayşe Buğra, Saymaz’ın “Cumhurbaşkanı’nın sizi itham eden kelamlarını işitince ne hissettiniz?” sorusuna, “Tabii çok şaşırıyorsunuz. Bu olacak şey değil. Çok sarsıldım. Çok sarsıldım ancak artık hiçbir şey için olmaz diyemiyoruz. Her şey oluyor.” karşılığını verdi.
“Öğrenciye saygısızlık”
Buğra,”Ben 2017 yılında emekli oldum Boğaziçi’nden. 2000’lerin başından beri iktisat dersi vermiyorum küçük sınıflara. Master ve doktora öğrencilerine veriyorum. Toplumsal medyayla bağım yoktur. Twitter da Facebook da kullanmam. Bir ders veriyorum. Onu da internetten veriyorum. Okula gitmiyorum. Direnişler sırasında bir iki sefer gittim. Birine katıldım ancak yani nasıl bir provokasyon yapıp da insanları…. Provokasyon lafı o kadar berbat ki öğrenciye saygısızlık. Bizim öğrencilerimiz görüldü değil mi? Nasıl beşerler oldukları, nasıl kendilerini tabir edebildikleri… Hocalarının yönlendirmesi ile ortalığa dökülecek beşerler olmadığı herhalde görülüyor. Ne diyeyim?” diye konuştu.
Ayşe Buğra, şunları kaydetti:
Akademisyenler ve öğrenciler ne istiyor?
Akademisyenler ve öğrenciler üniversiteyi muhafazaya çalışıyorlar. Çok kolay girilen bir yer değil Boğaziçi. Bunlar gerçekten çok çalışkan, ne yaptığını bilen beşerler. Aileler yıllarca uğraşıyor çocukları hazırlamak için. Ve çok mutlular orada olmaktan. Çok sahipleniyor. Çok seviyorlar. Çok iftihar ediyorlar okullarıyla. Dışarıdan tesirlerle bozulmasını istemiyorlar. Bir muhafaza içgüdüsü bu.
-Yetkililer öğrencilerin vandallık yaptığını savunuyor.
Hangi vandallık? Hepsinin talebi ortak: Bu üniversiteyi rahat bırakın.
-İki fakülte açıldı.
Biz haberlerden duyuyoruz. Bizim üniversitede bu türlü olmaz bu işler. Kurumlar vardır. Kurumlar üniversite mensuplarıyla irtibat içinde hareket eder. Dışarıdan “Hukuk ve irtibat fakültesi açıldı” diye haber gelmesi çok tuhaf.
-Eşinizin davaları birleştirildi. Ne düşünüyorsunuz?
Duruşmada avukatlar çok hoş anlattı. Tarihi bir savunma… Lakin en ufak tesir yapmıyor. (Kararı) Çok süratli okudu heyet lideri. Herhalde rahat değildi. O kadar süratli okudu ki, celseye orta veriyor, toplanacağız diye bekliyordum. Çok üzücü bir görünümdü. Şahitler dinleniyor, savunmalar yapılıyor lakin sonunda yeniden bu oluyor. Benim girdiğim kaçıncı dava, kaçıncı duruşma… Daima böyle.
-Ümitvar mıydınız?
Hayır, çok uğraş ediyorum ümitlenmemeye. Ne ümit, ne ümitsizlik. O denli gidiyorum işte.
-Ümitsiz misininiz?
Tabii yani. Bu ümitlenecek bir durum değil. Bir gün değişecek herhalde bu. Ne kadar sürdürülebilir, bilmiyorum. Herhalde bir noktada tahliye verecek birisi. Uzuyor, uzatılıyor. Gördüğüm o. Bizim için bir azaba döndü. Genç beşerler değiliz. Bir yaştan sonra 3.5 sene, insan hayatından alınan çok büyük bir vakit. Katlanılır olmaktan çıktı.”