Üniversite mezunu genç işsizler 1 Mayıs Personel Sınıfının Memleketler arası Birlik, Uğraş ve Dayanışma Günü öncesine meselelerini anlattı. Üniversite mezunu olan ve iş verilmeyen gençler, istihdam sağlanmamasından, enflasyonun daima artmasından ve hayallerini gerçekleştirememekten yakındı. İş arama sürecinde yaptıkları iş müracaatlarında karşılaştıkları “tecrübeli çalışan” isteğinden kaygı yanan gençler, kendilerine baht verilmediği sürece deneyim kazanma imkanlarının olmadığını söyledi.
’26 yaşındaki bir insanın babasından para istemesi ağır bir şey’
26 Yaşında ve elektrik, elektronik mühendisliği kısmı mezunu Cem Demiral, 81 vilayette üniversite bulunduğunu, bu durum hoş olsa da mezun olduktan sonraki sürecin kendileri için çok güç olduğunu belirterek, şunları söyledi:
“Ülkedeki yüzde 25 işsiz gençten biriyim. Üniversite mezunuyum. Biliyorsunuz ki ülkemizde bir işsizlik oranı hakim yüzde 13 üzere. Biz de bu ülkede hayalleri olan gençlerden biriyiz lakin ne yazık ki ülkenin alım gücü olsun, enflasyon olsun bunlara hiçbir halde müsaade vermiyor. Bildiğiniz üzere 1 Mayıs yaklaşıyor şu an ve işsiz olarak gireceğiz 1 Mayıs’a. Yani güç kaidelerde yaşıyoruz ülke olarak. Hele ki bu ülkenin gençleri olarak, çok güç kurallarda yaşıyoruz. Evet üniversite mezunuyuz. 81 vilayette üniversitemiz var. Bunlar çok hoş ancak mezun olduktan sonraki süreç, bizler için çok sıkıntı işliyor. Hepimizin bildiği üzere atanamayan öğretmenlerimiz var.
‘İşsizlik yüzünden intihar eden beşerler var ‘
İşsizlik yüzünden intihar eden beşerler var bu ülkede. İşsizlik hakikaten çok büyük bir sorun bizim ülkemizde. Ben elektrik elektronik mezunuyum. Uzun müddettir iş arıyorum. Şu an önemli manada bir işsizlik yaşıyorum. Bu yaşıma gelmiş olmama karşın, şu an aslında lüks dediğimiz bir hayatı yaşayamıyoruz aslında ancak onun dışında meskende ailemizin ekonomik durumu aslında ortada bizim üzere insanların. Genel Türkiye ortalaması aşikâr olduğu için karın tokluğuna konutta oturup babamızdan harçlık alıyoruz yani.
‘Zor bir psikoloji’
Çok acı bir durum bu. Çok üzücü. Şu an 26 yaşındayım ve dediğim üzere arkadaşlarımla dışarıda Avrupa’yı standartlarda yaşayan gençlerin ömürlerini görüyoruz. Sonuçta hepimiz teknoloji kullanıyoruz. İnternetimiz var elimizde telefonlarımız var. Avrupa’nın ikinci hatta üçüncü sınıf ülkesi durumundayız şu an. Beşerler dışarıya çıkıp arkadaşlarıyla gezip tozamıyor. Bir genç olarak buna çok muhtaçlığımız var. Konutta kapalı kalmanın psikolojisini yaşıyoruz. Hakikaten 26 yaşındaki bir insanın babasından para istemesi çok güç ve ağır bir şey. Hakikaten çok sıkıntı bir psikoloji, güç bir süreç işsizlik süreci.
‘Bu gençler nerede iş sahibi olacaklar’
İş müracaatlarına gittiğimiz vakit genelde yani deneyim arıyorlar. Lakin siz bu gençlere yollar açmadığınız sürece, siz bu gençleri işe alıp bu gençlere deneyim kazandırmadığınız sürece bu gençler nerede iş sahibi olacaklar? Nasıl deneyim kazanacaklar? Yani her gittiğimiz yerde deneyim arınırsa ve önemli manada tatmin etmeyen fiyatlar teklif edildiği vakit, sahiden bir çağdaş kölelik yaşanıyor bu memlekette. İşsiz biri olarak da alışılmış ki 1 Mayıs’ı içtenliğimizle giremiyoruz.
Yani işsiziz ancak bu ülkeye emek veren gençlerdeniz. Bu ülkenin ve kimi şeylerin düzelmesi için çabalayan gençleriz. Emeğimiz var ve bu 1 Mayıs’a işsiz olarak gireceğiz. Üniversiteye tabi ki benim de hayalim, hoş bir işim olsun, rahat para kazanayım, hoş bir hayatım olsun üzere Türkiye standartlarında en azından bir tık, iki tık üstünde olayım üzere bir hayallerimiz vardı.
Sevdiğim kısmı de okudum, lakin dediğim üzere bu ülkedeki milyonlarca üniversiteli üzere ben de işsizim. Hiçbir hayalimi de gerçekleştiremedim. Umarım her şey bizim üzere gençler için hoş olur. Zira nitekim şu an Avrupa’nın ikinci sınıf ülkesi diyebileceğimiz ülkeler ortasında bile değiliz. Gelişmekte olan ülkeyiz diyoruz. Gelişmekte olan bir ülke değil, gerilemekte olan bir ülkeyiz. İşsizlik artıyor, enflasyon artıyor, alım gücü düşüyor. Dolar olmuş 9 lira yani bu ülkede yaşamak gitgide zorlaşıyor.”
‘Gelecek hayali kuramıyorum’
Makina ressamlığı kısmı mezunu olduğunu söyleyen Sinem Akın, Kredi ve Yurtlar Kurumu’ndan aldığı kredi borcunu ödeyemediğini, ailesinden yardım aldığını söyleyerek, işsizliğin zorlukları şöyle anlattı:
“Burdur’da okudum. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi’nde okudum. Makina ressamlığı… 2013’te başladım ben okumaya fakat hani 2013’ten beri işsizim. Çocuk gelişimi okuyorum mesela şu an açık öğretim lakin hiçbir formda hiçbir hayalimi gerçekleştiremiyorum. Mesela KYK borcu var. Onu ödeyemiyorum. Ailem olmasa, annem babam olmasa ödeyemiyorum ben onu. Bir de ayrıyeten onun üstüne faiz bindiriyorlar. İşsizsin ve ödeme yapamıyorsun hiçbir halde.
‘Senin dayanak olman gerekirken ailen sana takviye oluyor’
Üniversiteye girdiğimdeki hayalim, mesleğimi elime alıp, diplomamı elime alıp işe girmek istiyordum fakat yaşım şu an 27 ve işsizim. Bu yaşta ailenin eline bakıyorsun. Senin onlara dayanak olman gerekirken ailen sana dayanak oluyor. Anne baba sorun olmaz, ancak insanın zoruna gidiyor. Yeri geliyor utanıyorsun zira, makul bir yaştasın ancak mecbursun. Bu insanı yoruyor.
Artık gelecek hayali kuramıyorum zira gençlerin gelecek hayali diye bir şeyi yok. Onları yani kendiler öldürdüler. Hiçbir hayalini kurduğun şeyi yaşayamıyorsun. Mesela diyorsun ki: ‘Aileme takviye çıkacağım ya da hayatımı değiştireceğim. Yabancı ülkeye gideceğim’ üzere niyetlere giriyorsun lakin onların hiçbirini gerçekleştiremiyorsun zira muhakkak bir kesim onu gerçekleştirebiliyor. Beşerler hiçbir yerde işe alınmadan CV’lerine deneyimlerini yazamazlar. Lakin onun bile talihini vermiyorlar.”
ANKA